Heerlijk geslapen hadden we vannacht, in een echt bed, op een echte matras, na een goede douche met constant warm water en zonder waterplas van de vorige op de grond. Niet dat kamperen niet leuk was, maar we houden toch van dit soort eenvoudige “luxe”!

Ook het ontbijt in onze Ibis was prima: je kon zelf je eitjes koken, er lagen drie soorten plaatselijke kazekes, de obligate croissants en stokbroden en vooral de verse Madeleine-cakejes! Heeerlijk!

Walibi Rhône-Alpes is een klein themapark, met een Aqualibi erbij. Je moet wel apart 6 euro toegang betalen, maar met temperaturen van boven de 30 graden waren we wel van plan daar even te gaan afkoelen. Van plan zeg ik, want uiteindelijk hebben we ons toch nog goed geamuseerd in het park zelf, en toen we om 16u00 bijna rond waren, was het ook niet meer de moeite om nog het waterpark binnen te gaan. Zeker niet omdat iedereen er tegen de middag naartoe was gegaan en het daardoor erg druk was in Aqualibi, en erg rustig was in het pretpark.

Zo konden we rustig onze favoriete achtbaan van het park – Timber – nog een paar keer opnieuw doen. Timber werd gebouwd in 2016 en is naast Tonnerre de Zeus (1997, Parc Astérix) en Anaconda (1989, Walygator) de derde houten achtbaan in Frankrijk.

Het is een eerder kleine achtbaan van Gravitykraft – Timber is slechts 17 meter hoog – maar wat een pittig ding was dat zeg!

Zeker tegen het einde van de dag, wanneer de baan goed warm is geworden, vlogen de Timberliner-treinen met een razende snelheid over de houten sporen! Heel leuk!

Het duo dat de hele dag de baan bediende, was ook een attractie op zich. De vrouw was het ene moment enthousiast en lacherig, en een tel later werd ze de kwade tante die bezoekers afsnauwde achter de gele lijn te gaan staan en superstreng de kinderen toesprak die niet meteen deden wat ze hen opdroeg. We hadden er een beetje schrik van, van deze bizarre dame. De man die erbij stond was de apathische rust zelve. Heerlijk duo om te observeren!

Een andere opmerkelijke attractie is zowaar de Vekoma Boomerang van het park: EqWalizer. Niet alleen is de remsequentie best opmerkelijk ten opzichte van van een normale Boomerang (deze remt immers in drie schommelbewegingen), maar EqWalizer beschikt sinds 2014 ook over de veel comfortabelere Sunkid-treinen met heupbeugels. Een aparte ervaring!

Het is trouwens grappig hoe de Fransen toch alles naar hun taal omzetten. Je hebt hier Le Beach Bar, Timber wordt ‘Tijmbère’ en in Nigloland had je een attractie Le Air Meeting. Echt waar! Verander dat dan toch helemaal naar het Frans, zou je denken…

Door ons rijkelijke ontbijt kregen we pas terug wat honger tegen half drie, maar toen we op zoek gingen naar iets deftigs om te eten (wat sowieso al erg moeilijk is in zulke parken), bleek al snel dat ook hier alles dicht gaat om 14u. Gisteren haalden we onze lunch op de valreep, vandaag dus niet meer. Dan maar naar Le Golden Burger (Haha) voor vettige fastfood. Helaas. Dat hadden we intussen al moeten weten…

Terug naar ons hotel reden we, in tegenstelling tot vanmorgen, over de departementale wegen, waar we onder andere Aoste (van de charcuterie!) passeerden.

Wanneer je over deze wegen rijdt, kan je van de ene verrassing in de andere vallen, hebben we de afgelopen dagen al ontdekt.

Zo belandden we vandaag uit het niets op de Route du Col de l’Epine. Deze ochtend waren we dwars door een berg gereden, nu gingen we er duidelijk over. Het was een redelijk smalle weg die langs een steile bergwand naar boven klom, maar op wat voor uitzichten werden we plots getrakteerd! We stopten aan wat een uitkijkpunt leek te zijn en na een paar trapjes omhoog te hebben geklommen, vielen onze monden open. Beneden de hele vallei en het felblauwe meer van Aiguebelette! Prachtig! Ook bovenop de Col was er een uitkijkpunt op de bergen in het Massif des Bauges en op de stad Chambéry.

Wat een leuke en onverwachte ontdekking!

Intussen was het al dik acht uur en namen we onze goede vriend TripAdvisor erbij op zoek naar een restaurantje. La Queue du Cochon kreeg goede kritieken en lag op een dikke kilometer van ons hotel, dus wij daar naartoe. Een slaatje was al goed geweest, maar er was het zeer interessante Menu Détente voor 21,5 euro, wat minder was dan de prijs voor sommige hoofdgerechten. We wilden absoluut het soepje van meloen met munt en een crème van jambon cru proberen dus dat werd het voorgerecht. Hoe lekker was dat! Absoluut meesterlijk, ik had een hele pot kunnen leeglepelen van die crème van ham, maar ook het soepje was superfris! Als hoofdgerecht nam Robin een bavette, een bij ons wat vergeten (mager) stuk rundsvlees, en de bijgerechten van zijn bord waren al geweldig op zich. Ik had een stukje zeewolf met pompelmoessaus. Ook lekker! Dan kwam uiteraard de gang met kazen, waarbij we zelf vanop een hele plateau mochten kiezen van welke kazen we een stukje wilden. En dan mochten we ook nog een dessert kiezen! We gingen uiteraard voor de nougat glacé die we gisteren niet meer hadden durven bestellen bij onze gekke vrouw van de Brasserie de la Dordogne. Ongelofelijk hoe ze die menu kunnen aanbieden voor 21,5 euro. Bij ons zouden ze er makkelijk 40 euro voor vragen.

We genoten van het culinaire Frankrijk, en bleven tot 22u00 gezellig zitten, met zicht op de bergen rondom ons, op een terras bij 27 graden. En meer moet dat soms niet zijn.