Zaterdagochtend lieten we ons prachtig huisje in Koper achter om terug huiswaarts te keren. Met de Ellis is het dan altijd even afwachten hoe laat je precies kunt vertrekken. Want net wanneer je alles hebt ingepakt, besluit zij om toch nog een dutje te doen in haar tent. In het midden van de living. Omdat het gewoon kan zeker?

Uiteraard hadden we er ab-so-luut niet over nagedacht dat op een zaterdag vertrekken misschien niet de beste keuze van de eeuw zou zijn… Want wat de Waze-app aangaf van reistijden en routeopties, dat kon nooit kloppen.

Maar toen brak onze spreekwoordelijke klomp: zaterdag, wisseldag…

Het was dus een drukte van jewelste op de baan en alsof dat nog niet genoeg was, besloten onze Duitse en Oostenrijkse vrienden van de politie ook nog eens grenscontroles te doen. Ook omdat het kan zeker? Over de 580km naar Bad Wörishofen hebben we bijna 12 uur gereden. En alsof dat nog niet genoeg dolle pret was, lag de sleutel van ons hotel/appartementje niet klaar op de afgesproken plaats. Na een aantal telefoontjes en autoritjes naar het hoofdhotel kwam het uiteindelijk toch in orde, maar zo’n gedoe wil je er liever niet bij na zo’n lange dag en dat met een baby van een paar maanden…

Na een iets kortere nacht dan dat we hadden voorzien, stonden we ’s morgens op om de extra reden van onze stop in dit Beierse plaatsje te bezoeken: Skyline Park! Een park waarin te veel attracties “sky” bevatten en we hebben nog altijd geen idee waarom. Sky Circle! Sky Dragster! Sky Fall! Sky Jet! Sky Jump! Sky Karts! Sky Rafting! …

Skyline Park is klein geopend in 1975 en draagt sinds 1999 deze naam nadat de Duitse kermisexploitant Löwenthal het park overneemt en begint op te waarderen door de bouw van grotere attracties. Dat het park momenteel in handen is van een kermisfamilie merk je door de verschillende (grote) kermisattracties die in het park te vinden zijn. Het opvallendste voorbeeld is de zogenaamde ‘Wildwasserbahn 2’ – de grootste verplaatsbare boomstambaan ter wereld – die sinds een jaar in het park te vinden is.

’t Is te zeggen: tijdens het Oktoberfest wordt de baan weer eventjes afgebroken en opgebouwd in München om daarna terug naar het Skyline Park te komen. Ook omdat het kan.

Wanneer je met een baby naar een pretpark gaat, kan je niet anders dan dat je je steeds moet opsplitsen. Een zéér vervelende bijkomstigheid is dat je hierdoor twee keer de wachttijd moet overbruggen. Daarom erkennen we een park als echt “babyproof voor pretparkfans” als het over één van deze zaken beschikt (een combinatie van de drie is helemaal top):

• er zijn “single rider“-wachtrijen (waarbij je lege plaatsen in een trein of karretje kunt opvullen)
• er is een (eventueel betaalde) manier om de gewone rij over te slaan (FastPass, Express Pass, …)
• er is een babyswitch voorzien (waarbij de ene ouder de gewone rij doet en de andere ouder nadien via de uitgang binnen mag)

In de Disney-parken scoren ze een hattrick, in de Efteling doen ze het ook prima en in o.a. Europa-Park, Walibi Belgium, … hebben ze tenminste een babyswitch voorzien. In de kleinere parken is het meestal zo dat geen van die drie dingen aangeboden worden. En dus zeker niet in Skyline Park. Het gevolg is dat een wachtrijtje van ocharme 25 minuten, er toch voor zorgt dat we bijna een uur verliezen. Daarom beginnen we erg goed te worden in het zelf uitzoeken in welk karretje er mogelijk een lege plaats zal zijn om zo te proberen die plaats in te nemen door de medewerker op één of andere manier attent te maken van onze aanwezigheid.

Het is nogal iets.

Afijn, terug naar Skyline Park. Het park is bijzonder ruim opgezet waardoor je soms grote, lege (dorre) oppervlaktes hebt tussen attracties, terwijl andere gebieden (vooral de wat oudere stukken van het park) weer compact, knus, groen en gezellig zijn.

Qua attracties kan Skyline Park uitpakken met een gevarieerd aanbod, maar een échte topachtbaan ontbreekt. Er staan gelukkig wel wat speciallekes waaronder ‘Sky Rider’, een amusante en unieke roterende suspendedachtbaan van Caripro en ‘Sky Dragster’, het prototype spike dragster van Maurer Rides. Wat Maurer heeft bezield om dat concept op de markt te brengen, we hebben er geen idee van. Maar wat een idioot ritsysteem is dat zeg… Het ding heeft niet alleen een véél te lage capaciteit, maar de ritervaring is ook absoluut nul.

Gelukkig heeft het pretpark ook nog leuke (kermis)achtbanen staan zoals een kloon van de bekende ‘Spinning Racer’ van Maurer Rides, een échte Schwarzkopf ‘Wildcat’ en een ‘SkyLoop’ van Maurer.

De topper van het park bleek echter ‘Bob Racing’ te zijn. Deze bobkartbaan van Wiegand was niet alleen erg snel, maar zat ook nog eens vol leuke bochten en verrassende heuveltjes.

Al bij al was deze tussenstop bij Skyline Park de moeite waard. Het is een park met een leuk en gevarieerd attractieaanbod, maar af dat aanbod de reis op zich waard is (Skyline Park ligt op zo’n 730km van Antwerpen), dat betwijfelen we heel hard.