Ongelofelijk, onbegrijpelijk en waanzinnig zijn die Japanners. We hadden er verhalen over gelezen op internet, hoopten nog dat ze overdreven waren, maar ze zijn allemaal waar.

Dus stond onze wekker pijnlijk genoeg om kwart over 6. Jawel, kwart over 6! Want dan konden we tegen 7u de trein nemen en om half 8 aan de ingang van Tokyo Disneyland staan. Want dat is hier dus blijkbaar de gang van zaken.

De vorige jaren schreef ik al vaak over het FastPass systeem dat wij graag ten volle benutten in alle parken. Hier is geen Plus-systeem zoals in Orlando, maar werken ze gewoon met ticketjes zoals in Parijs of Anaheim.

Het grote verschil is  dat Japanners dat systeem massaal gebruiken. Echt iedereen wil een FastPass voor de grote en populaire attracties, met als gevolg dat er dus al van lang voor het park opengaat lange rijen staan aan de ingang.

Om half 8 vanmorgen stond in onze rij (rij 16 trouwens) al zeker 100 man voor ons. Wanneer de deuren opengaan, spurt iedereen naar Monsters Inc. of Pooh’s Hunny Hunt om daar een FastPass te gaan halen om later te kunnen terugkomen zonder te moeten wachten. Compleet geschift was het. Overal stonden werknemers vriendelijk te zwaaien maar ze hielden ook allemaal bordjes omhoog met: “For your safety, please walk.”

Het is iets speciaals hier in Tokio, de opening van het park.

Na de hectische eerste 20 minuten, maakten we er een rustige dag van. We namen af en toe de tijd om even te gaan zitten, of een plaats met airco op te zoeken, want het was nog warmer dan gisteren. Niet te doen hoe de kleffe warmte hier op u valt…

In ieder geval waren de twee attracties waar de ochtendrush om te doen is, ook absoluut de moeite. Pooh’s Hunny Hunt is de eerste attractie die we doen met een bepaald ritsysteem waarbij karretjes op basis van sensoren gps-gestuurd worden, heel leuk en knap systeem! De nieuwe attractie die ze momenteel in de Efteling aan het bouwen zijn, zal ook van zo’n systeem gebruik maken. En Monsters Inc. gaf een erg leuk effect wanneer iedereen met zijn zaklamp zogezegd op zoek gaat naar monsters.

Het is onze gewoonte om in een Disneypark zo goed mogelijk te eten en die plaatsen te vinden waar het eten meer dan goed is, en Grandma Sarah’s Kitchen was zo’n plek. Robin had een soort van hamburger met saus en rijst en ik had rijst met een omelet en een krabkroketje, met superlekker saus met krab erin. Een heerlijke lunch!

Het viel vandaag ook enorm op dat iedereen hier in Disney-outfit rondloopt, en meer nog, alle outfits van een gezelschap matchen: moeders en kinderen, heel der families, broers en zussen, vriendengroepen, het maakt niet uit, iedereen draagt dezelfde T-shirts, of gelijksoortige in een andere kleur…

Japanners zijn ook gedisciplineerd. Op verschillende vlakken. Zo zijn ze proper, je vindt moeilijk een vuilbak maar er ligt werkelijk geen papiertje of blikje op de straat. Ze doen ook netjes en braaf wat er gevraagd wordt. Een mooi voorbeeld was de parade. Op bepaalde stukken mocht je enkel zitten, als je wilde rechtstaan, moest je achter de zittende mensen gaan staan. Geweldig, want zo kan iedereen perfect zien. Vooral omdat iedereen dat ook effectief braaf doet en niemand voor iemand anders zijn neus gaat staan, of kinderen in de nek zet of camera’s de lucht in steekt. Niets van dat alles. Alleen maar orde. En die Electrical Parade was trouwens fantastisch mooi en bleef maar duren! Verder staan we ook versteld van hoe braaf de kinderen zijn. Ze zitten rustig mee vis te eten, zonder morren, zonder roepen…

Alweer: discipline. We kunnen er wel mee leven.

Waar we altijd een beetje mee moeten lachen is het feit dat het personeel de hele tijd tegen ons in het Japans babbelt. We krijgen een hele uitleg, over waar we moeten staan, wat we moeten doen en buiten de vingers die in de lucht worden gestoken over hoe lang het wachten is, of in welke rij we moeten gaan staan, begrijpen we er echt niks van. Zij weten dat ook, maar toch krijgen we altijd een hele boterham Japans op ons dak. Vreemd, maar superschattig. Alsof wij tegen buitenlanders in het Nederlands zouden blijven praten…

Ook ’s avonds aten we superlekker bij China Voyager: een soort van noedelsoep. Robin at ze warm, met gehakt erbij, ik at ze koud met kip en groentjes. Echt fantastisch lekker!

Nu we het toch over eten hebben: Popcorn! Iedereen loopt rond met een emmer in de vorm van een Disneyfiguur, die telkens hervuld kan worden met popcorn in een bepaald smaakje. Wij kochten een Winnie The Pooh pot en vulden hem al met honing- en currysmaak. Speciaal.

Al bij al hebben we het rustig aan gedaan vandaag, maar je loopt toch wat af in zo’n pretpark en door de extreme warmte vandaag, zijn we toch stikkapot. Morgen gaan we naar Tokio Disneysea, wat volgens kenners het mooiste Disneypark ter wereld wordt genoemd. Heel benieuwd!