Het is gebeurd! We hebben hem gezien! Toppeke en al!

Eergisteren vonden we er maar weinig aan half in de wolken, maar nu zijn we helemaal mee: wat een prachtberg is die Matterhorn!

Vandaag stond helemaal in het teken van die beroemde berg. Na de hele auto- en treinrit naar Zermatt, namen we de kabelbaan tot op 2900 meter. Hopla, in één rit door zonder uitstappen, met alle stations aan elkaar geschakeld.

Het zijn kadeekes die Zwitsers.

Daarna namen we een grotere télépherique voor de laatste kilometer stijgen tot aan het Matterhorn Glacier Paradise. De naam alleen al… Maar! Het is het hoogste kabelstation van Europa dus konden we er niet aan weerstaan. Het vreemde is dat je hier in de zomer ook kunt skiën! 21 kilometer aan pistes is er nog beschikbaar hoog in de bergen in de eeuwige sneeuw. Alleen waren de pistes vandaag niet open, we vermoeden voor de stevige wind die er stond.

Na de Aiguille du Midi waren we hier toch wat teleurgesteld over het uitzicht.

Dat klinkt natuurlijk wat verkeerd, want het blijft belachelijk speciaal om op bijna 4000 meter hoogte te staan en al die gletsjers en hoge bergen rondom ons te zien, maar we waren toch meer onder de indruk van dat Franse bouwwerk. Misschien omdat dat op een smalle rots gebouwd is en dus een iets spectaculairder gevoel geeft dan op een platform met skipistes rond u. Het leuke aan deze plaats was wel dat je op de berg in de sneeuw kon lopen. Er was zelfs een glijbaan met banden in de sneeuw. Uiteraard hebben we ons daar even op laten gaan.

Maar als je ons vraagt of dat Matterhorn Glacier Paradise echt zo’n paradijs is, zeggen we toch nee en bespaar u vooral de dure rit naar boven.

We daalden terug één station tot aan Trockener Steg, want daar ging onze gecombineerde wandeling beginnen. De bergbouwwaanzin van de Zwitsers is bij dit station pijnlijk zichtbaar op dit moment. Alsof de hele bergwand al niet genoeg bezaaid is met kabelbanen en tandradtreinen zijn ze hier volop bezig met een tweede lijn aan te leggen naar het Matterhorn Glacier Paradise naast de télépherique…

Afijn, onze wandeling! We wilden eerst de Matterhorn Glacier Trail doen, een pad dat niet zakte onder de 2500 meter en langs gletsjers liep door een oude gletsjerbedding. Uiteraard met de Matterhorn de hele tijd in het zicht (nog steeds grotendeels in de wolken). Nadeel aan het pad was dat het alweer helemaal bezaaid was met stenen die ooit door de gletsjer afgezet waren en we moesten dus weer goed kijken waar we stapten om niet uit te glijden over de stenen of onze voeten om te slaan.

Het leuke aan dit pad was dat je steeds dichter bij de voet van de Matterhorn komt. Vanop zo’n korte afstand krijgt de grillige vorm van de berg een extra indrukwekkende dimensie.

Aan het Schwarzsee kabelstation eindigde de wandeling en begon ons tweede deel: de Matterhorn Trail, het pad dat ons terug tot in Zermatt ging brengen. Terwijl we hierover wandelde door een iets gevarieerder landschap (we daalden ook stevig dus logisch dat er terug meer begroeiing, velden, koeien en dorpjes op ons pad kwamen) zagen we plots de Matterhorn uit de wolken komen! We hadden hem intussen al van alle richtingen gezien, maar net op het laatste stuk van de wandeling zagen we hem eindelijk in volle glorie! Hoera!

Het was een fysiek inspannende dag en we beginnen het te voelen aan onze voeten en knieën. Morgen nemen we met veel spijt afscheid van ons fantastische huisje hier in Vernamiège en rijden we op het gemak (met wat rodelbanen tussenin) richting Brienz, waar onze volgende bestemming op ons wacht!