Feest voor Zwitserland! Want vandaag is het hier de nationale feestdag. Wij deden het rustig aan, het is tenslotte een feestdag voor iedereen hier!

Voor wie wat extra geschiedkundige informatie wil over het ontstaan van deze feestdag, raadplegen we met plezier Wikipedia. “De datum van de Zwitserse nationale feestdag is afkomstig uit de legende rondom de stichting van het Zwitserse eedgenootschap, waarin staat dat op 1 augustus 1291 de staatjes Uri, Schwyz en Unterwalden op de Rütli een eeuwigdurende eed hebben gezworen elkaar te ondersteunen en te beschermen.” Bij deze!

We sliepen uit en vertrokken tegen de middag naar Saas-Fee (met de buurgemeenten Pepersaas-Fee en Bolognaisesaas-Fee volgens Robin), voornamelijk voor de alpine coaster Feeblitz. De Feegletsjer is trouwens de gletsjer die zijn naam gegeven heeft aan het schattige dorp dat tussen de bergen ligt. Alles in het dorp is ook hier weer duidelijk voorzien op massatoerisme, met een grote parking – de Saas-Fee Terminal A, B en C – aan het begin van het dorp waar je moet parkeren (alles is weer autovrij), ontelbare houten chalets, overal kabelbanen en borden met skipistes en wandelpaden op. Op sommige van de pistes op de gletsjer kan je zelfs in de zomer skiën en we passeerden inderdaad mensen met hun ski’s en snowboards in de handen. Het blijft toch een vreemd zicht…

Je kan hier trouwens vrij eenvoudig een berg van 4000 meter beklimmen, de Allalinhorn. Op de website staat geadverteerd: ‘Uw eerste vierduizender! Mogelijk voor iedereen!’ Blijkbaar is hij niet zo moeilijk te beklimmen als je maar een gids meeneemt. Dus als iemand ambities heeft? Het is in Saas-Fee te doen!

Het was een leuke alpine coaster, maar je moest betalen per persoon en niet per ritje, dus was de fun snel voorbij omdat we maar drie ticketjes hadden gekocht (in de veronderstelling dat we hem samen drie keer konden doen zoals bij de vorige alpine coasters).

We wilden nog een korte wandeling doen, maar door de harde wind was de kabelbaan die we wilden nemen daarvoor gesloten. Bovendien begon het te betrekken en lagen de bergen al in de wolken, dus opteerden we voor een korte wandeling door het bos langs het dorp. Na een tijdje kwamen we aan een Kneipp-bad. Middenin het bos was een koudwaterbad aangelegd en een mini-blotevoetenpad! Aan andere baden en sproeiers kon je je handen en voeten koelen om de bloedsomloop te bevorderen. Heerlijk! We liepen een paar keer over het pad en door het ijskoude water en dat deed goed aan de voetjes! Maar net toen we zaten op te drogen, begon het te regenen. Niet hard maar toch genoeg om ons weer in onze schoenen te jagen en door te laten lopen.

Het was maar een korte bui want toen we weer in het dorp kwamen, was het weer droog. Gelukkig want we hadden gezien dat er tenten klaarstonden voor het dorpsfeest van vanavond en we wilden er eindelijk raclette eten. Dat werd hoog tijd na een week Zwitserland! En voila, op de nationale feestdag smulden wij van de heerlijke nationale lekkernij! Robin dronk nog een Rivella, dé nationale frisdrank van Zwitserland (die overigens in Nederland ook populair is), die gedeeltelijk van melkwei gemaakt wordt – een vloeistof die ontstaat bij de bereiding van kaas – en die onder andere ook voor de productie van ricotta gebruikt wordt.

Ik vind het niet te drinken, maar ja, over smaken valt niet te twisten…

Op het volksfeest waren trouwens veel mensen die gekleed waren in T-shirts of petjes met de Zwitserse vlag op. Kan je het u al voorstellen in België? Toch jammer dat wij niet zo patriottisch zijn. Ondertussen schalde ook jodelmuziek uit de boxen. Heerlijk toch?

Alle clichés uit de kast!

Onderweg terug naar ons paleis in Vernamiège zagen we trouwens nog meer mensen in traditionele klederdracht, kindjes in typische jurkjes en zelfs mensen die op een soort draagberrie boomstammen vervoerden. Het zal ook wel iets van lokale cultuur zijn…

Ondertussen is het hier een geknal van jewelste door al het vuurwerk dat in de omliggende dorpen wordt afgeschoten. Nog een fijne feestdag iedereen!