Volgens de reisgidsen is Piran nog mooier dan Koper, dus waren we vandaag vol verwachtingen bij ons bezoek aan deze stad. We vertrokken alweer goed op tijd om de hitte voor te zijn. Helaas waren we door ons te haasten onze Capitool Reisgids vergeten en mijn iPhone lag nog naast ons bed… Niet erg, Robin maakt sowieso foto’s en verder had ik m’n gsm toch niet nodig, en onze weg zouden we wel vinden doorheen de stad.

We merkten meteen dat deze stad ook niet zo ‘kinderwagenproof’ is. Parkeren is uiteraard niet mogelijk in het oude centrum, maar is wel prima geregeld via parkeergarages aan de rand van de stad. De parkeergarage het dichtste bij het centrum ligt bovenaan de stad, bij de oude stadsomwalling, maar het oude stadsgedeelte, het eigenlijke centrum, zag je een heel stuk lager liggen bij de zee. Gelukkig waren er niet al teveel trappen bij het afdalen naar de stad, maar wel overal hobbelige kasseien.

Ellis schudde bijna uit haar voiture en van slapen was dus helemaal geen sprake.

Helaas is de draagzak echt te warm in dit weer, want dat zou in ieder geval handiger zijn in dit soort stadjes, maar we willen natuurlijk geen kletsnat en oververhit kindje…

Een eerste stop was een oude klokkentoren waar je voor 2 euro naar boven kan en een prachtig zicht krijgt op de hele stad die als een scherpe driehoek de Adriatische Zee insteekt. Het was er best indrukwekkend, maar iemand kreeg een hongertje, dus ging ik Ellis al eten geven in het tuintje achter de toren, onder de olijfbomen, terwijl Robin boven nog wat foto’s kon maken.

Een volgende highlight is het Tartinijev-plein, een groot plein beneden in de stad dat eruit ziet zoals alle films en pretparken een Zuiders dorpje beschrijven: vol terrasjes, huizen met gekleurde luikjes, rode daken met daarachter iets hoger de klokkentoren.

Het had een backlot in een filmstudio kunnen zijn. Cliché, maar zeer gezellig.

Ik sprong de lokale apotheek binnen omdat Ellis haar vitamine D druppeltjes op waren en intussen was ze toch lekker in slaap gedommeld. Perfect getimed want dan konden wij lekker lunchen op één van de terrasjes. We gingen voor een slaatje, maar bedachten ons toen we de pasta’s op de kaart zagen staan. Robin at een stevige pasta met truffel en ik een heerlijke pasta carbonara.

Daarna vervolgden we onze wandeling door het oudste deel van de stad: een wirwar van smalle middeleeuwse straatjes met oude stemmige huisjes, waslijnen die buiten aan de gevel worden gespannen, fonteintjes en overdekte steegjes. Superleuk om door te kuieren, vooral omdat er ook bijna overal schaduw was, op een opnieuw broeierig hete dag. We dwaalden er wat in rond (zoekend naar straatjes met de minst hobbelige kasseien) richting de zee.

De “dijk” in Piran staat ook vol restaurantjes maar is toch helemaal anders dan bij ons. Er staan uiteraard geen hoogbouwappartementen, maar er is ook geen strand. Er is een soort van omwalling van rotsen en hier en daar zijn in een inham tussen de rotsen trappen gebouwd die recht de zee ingaan. Uiteraard moesten we zelf ook eens met onze voeten in het water. Wat had ik spijt dat ik mijn bikini niet bij had want het water was heerlijk! Prima afkoeling maar toch niet te koud.

We wandelden rond ‘de punt’ en gingen toch snel terug de oude stad in, want intussen werd het steeds warmer en moeilijker te verdragen in de zon. We namen een andere weg terug naar boven en daar waren helaas wel een aantal (lage) trappen. Buiten adem en nat van het zweet kwamen we weer boven bij de omwalling en de parkeergarage uit.

Piran is ons geweldig bevallen. Het is een supermooie en gezellige stad waar het vooral in de oude stad heerlijk verdwalen is in de straatjes. Een absolute aanrader al je hier in de streek bent!