Aangezien Slovenië een kleine kuststrook heeft, die vroeger – voor de grenzen midden 20ste eeuw grondig hertekend werden – bij Italië hoorde, is Italië hier nooit veraf. Letterlijk en figuurlijk. Mensen zijn meestal tweetalig en op verkeersborden en menukaarten is Italiaans ook duidelijk als tweede taal terug te vinden. De grootste stad die hier dichtbij ligt, ligt dan ook in Italië en is Triëst. Een bezoek aan die stad stond vandaag op de planning.

Het viel direct op dat we in Italië zaten door het rijgedrag van de chauffeurs. Complete chaos en anarchie: iedereen doet maar wat en wringt zich overal tussen. Robin moest zich goed concentreren terwijl ik mee zocht naar een parkeergarage.

Uiteindelijk parkeerden we onze auto in de parkeergarage in de heuvel onder de Cattedrale di San Giusto. Vanuit deze parkeergarage bleek een lift te vertrekken naar de kathedraal die bovenop deze heuvel staat en zo over de stad uitkijkt. Superhandig voor ons, want dan hoefden we geen trappen op of beklimmingen te doen met de kinderwagen (op die 12 trappen na om de garage uit te geraken dan). We hebben hier trouwens al dikwijls gedacht hoe moeilijk het moet zijn voor mensen in een rolstoel om ergens te geraken…

Meteen ook een grote tip voor mensen die de stad bezoeken en de klim niet echt zien zitten. Je kunt immers prima gebruik maken van de lift in de parkeergarage ook al staat je auto er niet.

Officieel mag het niet, maar wie gaat je tegenhouden? Enkel wanneer je de lift naar beneden wil nemen, moet je je parkeerkaart scannen. Maar te voet de berg af lijkt ons alleszins aangenamer dan te voet naar boven.

Eénmaal bij de kathedraal kan je ook een bezoek brengen aan de klokkentoren. Jammer genoeg bleek het uitzicht vanop de toren niet de moeite te zijn. De openingen in de wanden waren dichtgemaakt met een ijzeren raster waardoor het zicht wat belemmerd werd. Dat we 2 euro per persoon hadden betaald, vonden we niet erg, maar de klim naar boven hadden we onszelf echt wel kunnen besparen.

Dan kan je beter 3 euro betalen voor de toegang tot het Castello di San Giusto. Vanaf hier heb je wél een prachtig uitzicht over de stad.

Wij hadden ook honger gekregen, doken ‘beneden’ in de stad een ristorante binnen en aten uiteraard pizza. De mijne viel wat tegen (met aubergine, paprika en veel te veel kaas), Robin zijn pizza carbonara (met room, kaas, ei en spek) was veel lekkerder. Ondertussen lag Ellis rustig te knorren in de wieg…

Daar zijn we wel blij om: dat onze angst om met een baby op restaurant te gaan helemaal weg is. ’s Middags dan toch. Dan is ze nog kalm en dut ze redelijk goed. En als ze dan toch lastig is, nemen we haar even bij ons en is ze ook wel kalm. ’s Avonds is voorlopig nog moeilijker: ofwel ligt ze al te slapen om 19u-20u, ofwel is ze lastig en krijst ze alles bij elkaar. Beide geen ideale opties in een restaurant.

Aan de overkant van de straat passeerden we Gelato Marco en namen we een heerlijk ijsje als dessert. Een absolute aanrader!

Het viel ons op dat behalve een paar straten in het oude centrum veel straten niet verkeersvrij waren. Dat maakte de stad een pak minder gezellig dan Koper en Piran. We wandelden nog naar het grote plein Piazza dell’ Unità d’Italia, dat overigens wel zeer indrukwekkend was. Vooral door de grote en knappe gebouwen die errond stonden, o.a. het stadhuis, met typische Venetiaanse bogen. Aan de andere kant lag de grote (niet verkeersvrije) boulevard naast de Adriatische Zee.

We passeerden nog het Canal Grande (Venetië is hier echt niet ver vandaan) en doken terug de stad in om wat meer schaduw op te zoeken én een terrasje om Ellis eten te geven en zelf wat te verfrissen. Het is best grappig: sinds we een baby hebben, hebben we al meer terrasjes gedaan dan in al die jaren ervoor. Op dit terrasje kregen we – uiteraard, we zijn in Italië – een hoop hapjes bij onze virgin mojito’s (olijven, chips, crackers, kruidenbrood en een hartige croissant met prosciutto). Jammer dat ik geen honger meer had na de stevige lunch!

’s Avonds keken we nog naar een paar afleveringen van Dexter terwijl onze mini lag te slapen. Slotconclusie van de dag: Triëst is een beetje Triëstig :-) Nee, sorry voor deze stomme mop. Maar het is wel een feit dat het de minst charmante stad was die we deze reis al bezochten.