Alweer stonden we op onder een grijze hemel. Geen weer om aan het zwembad te gaan liggen, maar niet getreurd, want vandaag stond er een uitstap naar Rocamadour op het programma.

Rocamadour is een bedevaartsoord – we moeten het goede weer toch érgens vandaan proberen te halen – dat gebouwd is tegen een rotswand en er daardoor chic en spectaculair uitziet.

We wandelden de 13 staties van de kruisweg naar beneden langs een hoop zigzagbochten onder de bomen tot aan het hart van de bedevaartplaats. Daar bevindt zich o.a. de basiliek van St. Saveur, een 13e eeuws heiligdom dat tegen de rotswand steunt. We brandden er een kaarsje en deden een wens, zoals we steevast doen als we in een mooie kerk komen. Ook de tombe van de kluizenaar Saint Amadour (wat afstamt van ‘roc amator’ en rotsliefhebber betekent) is er te zien, naast nog een aantal kleinere kapelletjes die indrukwekkend tegen de rotsen liggen waardoor één muur steevast uit ruwe rotsen bestaat en zo één wordt met de natuur. Intussen bevind je je ook redelijk hoog, dus heb je overal een prachtig uitzicht op de groene omgeving en de Alzouvallei.

Behoorlijk indrukwekkend allemaal!

Op het midden van het plein werd een van de werken van barmhartigheid ‘de dorstigen laven’ in de praktijk omgezet want je kon er bekertjes water nemen. We gingen rustig zitten op het binnenplein en aten er ons lunchpakket op dat we ’s ochtends op de camping klaargemaakt hadden. Er zijn slechtere plaatsen met een minder mooi uitzicht om te lunchen!

Langs de grote bedevaartstrap gingen we naar beneden. Gelukkig moesten we niet naar boven want het waren behoorlijk wat trappen. De bedevaarders gingen dan ook nog eens op hun knieën naar boven terwijl ze de rozenkrans baden!

Beneden werd het heiligdom iets minder sacraal maar wel een stuk toeristischer.

De ene winkel naast de andere, met dure ijsjes, dure souvenirs en typische streekproducten wandelden we voorbij. Wel jammer dat ook deze plaats dan toch economisch wordt uitgebuit. Je kan ook een trammetje terug naar boven nemen, of 3 euro per persoon betalen voor de lift (inclusief neonreclame godbetert), maar wij gingen de sportieve toer op.

Want het zwaarste stuk van de wandeling moest nog komen: de hele weg naar beneden moesten we uiteraard ook opnieuw stijgen. Brent trok er zich niets van aan en kapte zich af in de buggy, waardoor de buggy naar boven duwen een heuse workout werd. Intussen was de zon ook komen piepen en dan stijgen de temperaturen razendsnel.

De goddelijke interventie was dus een feit. Toen we terug op de camping waren, gingen we dus meteen naar het zwembad om daar wat af te koelen alvorens aan het avondmaal te beginnen. We testten alweer lekker en easy campingfood uit: vandaag tartiflette uit blik (aardappelschijfjes met reblochon-kaas en spekjes) met brood en een tomatenslaatje. Hallelujah!