Vandaag schoten we alweer een heel stuk op in onze tocht naar het westen. We vertrokken in Indiana (Indianapolis / The Hoosier State), reden een stukje door Illinois (Springfield / Land of Lincoln) en zijn nu in Missouri (Jefferson City / The Show Me State). Zoals je leest, is ook ons jaarlijks spelletje weer boven gehaald waarbij we de staten, hun hoofdsteden en bijnamen proberen te leren. Ooit zitten ze allemaal vast in ons geheugen. Nu zijn er altijd toch nog een paar moeilijke!

Maar goed, midden op onze weg lag Six Flags St. Louis, in St. Louis dus. Deze stad heeft de bekende Gateway Arch als symbool voor de expansie van het land naar het westen. Een grote boog van 200 meter hoog en breed die van ver op de autosnelweg al zichtbaar is! Indrukwekkend, en deze stad heeft ook op een van onze eerste planningen gestaan, maar ze heeft uiteindelijk de shortlist toch niet gehaald… In de plaats zijn we meteen weer 180 mijl naar het westen doorgereden.

Maar dus Six Flags St. Louis. Daar stopten we een paar uur. Op het gemak waren we, na een goed ontbijt, drie uur doorgereden, twee staten door dus, zodat we tegen de middag in Six Flags waren. We liepen één rondje door het park en deden wat we leuk vonden. Ik sloeg de zoveelste ‘Boomerang’ over (zoals de Cobra in Walibi), want ik haat die dingen stilaan. Verder had het park eigenlijk best leuke attracties: een heel goede houten GCI baan (maar die vind ik altijd leuk), een ‘Pandemonium’, een spinning coaster waarvan de karretjes ronddraaien, ook leuk,  en een Batman. Die laatste is de beroemde B&M inverted, die in veel parken staat. Exact diezelfde baan zijn we dus al een paar keer tegengekomen, maar het is en blijft een topper! Op weinig achtbanen valt amper iets aan te merken, maar deze vinden wij allebei quasi perfect! Er was ook een nieuwe attractie: Battle for Metropolis, en die was heel goed! Je moest in een karretje met lasergeweren schieten naar 3D projecties. Meestal vind ik die dingen maar niks, maar deze was knap gedaan!

Jammer genoeg is een Six Flags park altijd hetzelfde: schreeuwerig, veel betaalspelletjes en nog meer beton. En wat was dat met die wachtrijen hier? Meestal wordt er wel ergens een poortje opengezet als er minder volk is, zodat je min of meer direct naar de attractie kan lopen. Nee, hier moest je kilometers wandelen langs elk bochtje in de wachtrij, tientallen zigzaggen door… Vermoeiend. En vervelend. En je zou nog kunnen denken: ‘Da’s goed voor de stappenteller’. Maar onze gsm’s lagen in een locker die je verplicht moest huren omdat rugzakken niet mee in sommige attracties mogen. Nog zoiets… En de stappen dus niet eens geregistreerd…

Six Flags is een beetje het tegenovergestelde van Disney. Bij Disney doen ze er alles aan om hun gasten in de watten te leggen en voel je je gewaardeerd. Bij Six Flags doen ze er alles aan om het de gasten zo moeilijk mogelijk te maken, alsof het allemaal precies vervelende indringers zijn.

Maar ik kom nu misschien wat te negatief over. We hebben een hele leuke en rustige dag gehad vandaag in Six Flags en in de auto. We zitten nu trouwens zowat op ons meest middelste punt van Amerika, ik denk dat we nergens verder van een zee zitten dan hier. Morgen naar Silver Dollar City!