We twijfelden op voorhand of we een stad zouden bezoeken tijdens deze reis en welke dan. Omdat Verona het dichtstbij lag en ons wel aansprak, besloten we om daar voorzichtig eens een kijkje te gaan nemen…

Het bleek er opvallend rustig te zijn. We wandelden langs de indrukwekkende arena waar vroeger gladiatorengevechten gehouden werden, maar gingen ze niet binnen. Ellis was weer haar enthousiaste zelve: ze wil dan zelf stappen, niet in de buggy zitten en liefst nog zelf kiezen in welke richting ze gaat. Soms kan dat, maar vaak is dat in een onbekende stad supervermoeiend. Gooi daar haar temperament en gevoel voor drama bij en je krijgt een beetje het gevoel hoe stresserend een gezellig stadje bezoeken snel kan worden. Hoewel mijn latinistenhart een sprongetje maakte, waagden we ons dus niet aan een bezoek aan de arena met trappen, smalle gangen enz.

We zochten een terrasje uit waar we konden lunchen en ook dat is altijd spannend. Maar Ellis was supergelukkig met de speciale rode stoel die ze kreeg, hielp met water ingieten, klinkte vrolijk mee en alles verliep prima. Het was dan ook pizza, haar absolute lievelingseten waar ze altijd heel smakelijk mee van smult.

Na de lunch namen we onze Capitool-reisgids erbij en maakten een wandeling langs de highlights van het stadscentrum: de piazza Erbe met een grote toeristenmarkt, het middeleeuws Paleis van de Rede en het standbeeld van Dante. We wandelden tot aan een mooie brug over de Adige rivier en aten er een ijsje. Het bleek erg rustig in Verona en dus zeker oké om de stad te bezoeken. Mensen hielden afstand, droegen mondmaskers, we voelden ons er helemaal veilig.

Maar we hadden het hoogtepunt natuurlijk nog niet gehad: hét balkon.

Het balkon van het huis van Julia dus, waar Romeo ’s nachts opklom om zijn geliefde te kunnen zien. Er is geen enkel bewijs dat dit balkon effectief iets te maken heeft met het beroemde verhaal van Shakespeare, maar door de familienaam van de rijke familie die er woonde, wordt het huis er dus wel aan gelinkt.

Oftewel: een briljante, commerciële vondst van de stad…

Hier bleek het – uiteraard – een pak drukker te zijn, er stond een hele wachtrij en men liet telkens maar een paar mensen tegelijk toe op het binnenplein voor het balkon. Dit bleek zoals verwacht een grote ‘tourist trap’. Een winkeltje dat binnen helemaal rood en roze kleurde van de hartjes en andere prullaria die er verkocht werden, een trap naar het ‘panoramisch zicht’ op het balkon, een museum enz. We hielden het er snel voor bekeken, Ellis was in slaap gevallen in de buggy en we wandelden dus verder met haar. Ik wil me niet voorstellen hoe druk het hier moet zijn in ‘normale’ tijden…

Al bij al bleek Verona een erg gezellig stadje te zijn. We kregen natuurlijk eerder een rustige indruk, zeker in de voormiddag. In de namiddag liep er al wat meer volk door de winkelstraten. Voor dat balkon hoef je niet per se naar Verona te gaan, maar wel voor de gezellig straatjes en pleintjes. Volgende keer als we er zijn, wanneer Ellis groter is, bezoeken we ook zeker die machtige arena!

Benodigde tijd: een halve tot één volledige dag
De moeite omdat… schitterend amfitheater, gezellige straatjes en pleinen
Te vermijden omdat… hét balkon een joekel van een ‘tourist trap’ is
Score: 8/10