Het meer van Bled is misschien wel de meest populaire bestemming van Slovenië. Het is dan ook een prachtig blauw meer met middenin een eilandje met een kerk erop. Je kan helemaal rond het meer wandelen, zo’n 6 km. Dat deden we dan ook vandaag.

De populariteit van de bestemming werd al meteen duidelijk dankzij de file ernaartoe.  Ook het vinden van een ietwat deftige parkeerplaats (zonder kilometers te moeten stappen) was niet meteen simpel. Dat resulteerde in eerst een rondje rond het meer in de auto. Op P14 was uiteindelijk nog voldoende plaats, maar bleek redelijk ver van het meer te liggen. Iets centraler kwamen ook parkeerplaatsen vrij, dus die namen we dan maar. Wel maximum vier uren parkeren aan twee euro per uur…

Tip van de dag: kom op tijd!

Naast de vele toeristen waren er ook heel veel Slovenen, die er kwamen zwemmen en zonnen. Want op verschillende plekken langs het meer zijn kleine strandjes en grasvelden. Heel gezellig! Je kan er bootjes huren, kanovaren en er is zelfs een afgebakend deel met een glijbaan in het meer!

We wandelden op een gezapig tempo rond het meer, met een picknick-papje tussenin. Ellis had blijkbaar wat slaap in te halen van de vorige dagen, want tegen de vroege namiddag had ze al meer geslapen dan gisteren op de hele dag samen! Als ze wakker was, protesteerde ze toen de kap over de voiture hing en was ze helemaal vrolijk als ze gewoon kon kijken naar alles rondom haar. Helaas was het érg warm en de zon scheen fel, dus moesten we haar toch af en toe afschermen en een constructie met tetradoek over de draagmand hangen en dat zonder aan luchtcirculatie in te boeten.

Langs het meer ligt ook een rodelbaan maar ze was vanaf daar enkel bereikbaar langs een hoop trappen en dat is niet ideaal met een voiture. Dus zijn we er naartoe gereden met de auto na ons toertje om het meer. Het was opnieuw een rodelbaan van het type Braso. Deze keer was hij korter, maar het uitzicht over het meer vanuit de hoogte was fenomenaal! Echt prachtig! De baan ging steil naar beneden dus vond ik het totaal niet erg om toch stevig te remmen en wat langer rond te kunnen kijken.

Na een stop bij de supermarkt, gingen we eten in ons huisje. Ellis moest wat krampjes en reflux verwerken nadat ze weer eens veel te snel gedronken had, dus na een tijdje zat ze in een vicieuze cirkel van huilen – moe worden – in slaap vallen – weer wakker schieten van zure oprispingen of een kramp – terug huilen enz.. Ocharme, het kind… Nu ja, die gulzigheid en liefde voor eten heeft ze zeker van geen vreemden. :-) Gelukkig valt ze rond een uur of 10 ten laatste altijd wel in een diepe slaap.