Vandaag lasten we een rustdag in. We lagen alledrie tot 9:30 in bed (met uiteraard een papjespauze om 6:30) en deden een eerste wasje. Daarna maakten we een planning voor de volgende dagen en genoten we van de heerlijke tuin van Vlasta! In de schaduw van de fruitbomen was het heerlijk, zo’n 28 graden, maar met een fris briesje en zicht op de bergen.

Tegen de namiddag maakten we een korte wandeling naar het oude centrum van Radovljica, het dorpje waar wij verblijven.

Ellis had er minder zin in en zette haar keel open van aan het huisje tot in het centrum. Dan kan 1,8 km lang duren hoor! We lieten haar voor de eerste keer eens wenen zonder haar te pakken en beseften dat wij een koppig kind met karakter hebben. Die ogen vielen maar dicht, maar niet opgeven! De vele buggy’s die we passeerden met allemaal rustige, slapende kindjes wreven het er nog maar eens in! Uiteindelijk viel ze dan toch in slaap, maar een half uurtje later was ze alweer wakker.

We waren net het hele dorp doorgewandeld. Meer dan een paar straten is het niet, maar wel heel gezellig! Ook het zicht op de bergen is fantastisch. Vooral het historische centrum rond het Linhartov Trg is de moeite waard. Dit plein is omgeven door geschilderde herenhuizen in gotische en renaissancestijl wat duidelijk maakt dat dit stadje een bloeiperiode doormaakte tijdens de middeleeuwen.

We zagen helaas wel een onweer in de verte en dat leek dichterbij te komen. Daar hadden we totaal geen rekening mee gehouden en we hadden dus de regenhoes voor over de draagmand niet bij! Probleem! We probeerden in te schatten of we op tijd terug thuis zouden geraken of niet. Een andere optie was op restaurant gaan en schuilen, maar met een lastige Ellis durfden we dat niet goed. We waagden het erop en begonnen terug naar ons huisje te wandelen. Maar het begon stevig te waaien, het gedonder klonk alsmaar dichter en dichter, de eerste wolken schoven voor de zon en het werd ons toch iets te spannend.

We zagen ons al belanden in een onweer met een compleet natte voiture, natte mama en papa en nog erger: een natte baby.

Met de minuut werd het idee van op restaurant gaan toch iets minder erg en we doken een restaurantje in dat Vlasta gisteren nog had aangeraden en dat we toevallig passeerden.

Hier werd nogmaals duidelijk dat Slovenië een ontzettend populaire vakantiebestemming aan het worden is in onze contreien, want bij alle tafeltjes rondom ons hoorden we alleen maar Nederlands. We hebben hier al heel veel Nederlands en Vlaams gehoord!

Ellis kreeg haar papje tijdens onze voorgerechten, dus eerst at ik terwijl Robin haar eten gaf, en dan kon Robin eten, terwijl ik haar nog even recht hield. Toen ze bij mij in slaap viel, dacht ze volgens mij echt: “Yes! Ik heb gewonnen!”

Ondertussen geloven we Kind & Gezin al lang niet meer dat je die baby’s niet kunt verwennen tot ze 6 maanden zijn.

Ondertussen at ik met één hand mijn slaatje op. Dat ging zelfs redelijk, alleen zitten er nu wat balsamicovlekken op Ellis haar rompertje. Alsof ik een gevaarlijke bom in mijn handen had, legde ik haar heeeeeeel voorzichtig terug in de draagmand en hoera hoezee! Ze sliep verder! Het was intussen nog een beetje aan het druppelen, dus: dessert! Daarna wandelden we droog terug naar huis! We hadden het nooit gedacht, maar dit was toch het beste scenario geworden dat we ons hadden kunnen inbeelden!

Onderweg werd Ellis uiteraard weer wakker, maar niet erg, want ze moest toch nog in bad. Thuis kwamen we Vlasta nog tegen, waar we toch alweer een dik half uur mee aan de praat geraakten. Ze vertelde over haar familie: over haar vader die door de Duitsers in een gevangenis was opgesloten, over haar andere dochter die nu in Florida zit, over haar kleinzonen en hoe zij nu met sport omgaan. Heel gezellig!

Na het badje was de kleinste natuurlijk totaal uitgeteld, kreeg ze met moeite haar pap nog uitgedronken en viel ze in haar tentje in slaap om 22:00, om lekker door te slapen tot 7:00 ’s morgens.

Het kind denkt echt dat ze al 4 is: “Ik zal ’s nachts wel slapen, overdag slapen is voor baby’s!”