Op een dag toen we wat aan het surfen waren over de highlights in Hong Kong vond ik op een website: ‘Maak een daguitstap naar Macau’. Macau? Even Google Maps erbij en inderdaad, dat ligt helemaal niet zo ver van Hong Kong. Het bleek zelfs een enorm populaire uitstap voor rijke Hong Kongers die wat willen gokken. Want Macau wordt ook wel eens het Las Vegas van het Oosten genoemd, omdat er verschillende dezelfde casino’s zijn als in Vegas: er is ook een MGM, een Venetian en een Wynn… Maar eigenlijk zou Las Vegas het Macau van het Westen genoemd moeten worden want de omzet in Macau ligt stukken hoger dan in Vegas. Zo werd de bouw van het grote Sands Hotel and Casino in amper een jaar tijd terugbetaald. 240 miljoen dollar! Gebouwd in 2004, afbetaald in 2005 en uitgebreid in 2006 en nog eens in 2007! Je moet niet vragen…

Je merkt dat Macau enorm rendabel is aan het aantal mensen dat (nog) aan de goktafels zit om 10u ’s ochtends. In Las Vegas zie je dan amper volk in de casino’s, hier zaten de tafels goed vol. Een vrouw hing zelfs te slapen steunend op haar ellebogen.

Ik wil niet weten hoe lang die daar al zat.

We hadden op voorhand tickets geboekt maar dat bleek niet zo nodig te zijn. Vooral in het weekend gaan massaal veel mensen naar Macau. Om 8u zaten we op de supersnelle ferry naar Macau om daar om 9u aan te komen.

Het eerste deel van de dag bezochten we vooral casino’s. Heel populair is het spelletje Sic Bo, waarbij je moet gokken op het rollen van drie dobbelstenen: of het een groot of klein getal gaat zijn, welke combinatie, … Wij probeerden het ook in het Grand Lisboa, gokten dat er minder dan 9 gegooid zou worden en het werd 8! Hopla! Inzet verdubbeld! Jammer genoeg hadden we maar 40 HKD ingezet (zo’n 5 euro) en geen 4000 :-)

We lieten ons uitbetalen en wandelden triomfantelijk het casino uit!

Bij ons ferryticket zat ook een ticketje inbegrepen voor de hop-on hop-off bus door de stad. Alleen was de stopplaats niet zo duidelijk, maar met de hulp van een hotelconciërge geraakten we toch op de bus die werd tegengehouden tussen twee bushaltes in. Licht gênant maar we zaten erop. We waren alleen nog geen 2 meter ver of het begon te gieten!

Maar echt drashen! Van dat soort regen waarvan de straten direct onder water staan.

De man van de bus kwam snel iedereen poncho’s geven want ja, je zit in zo’n open bus zonder zitplaatsen beneden en binnen. We konden er de humor nog net van inzien: wij nemen nooit zo’n bus en als we dat dan een keer doen, regent het pijpenstelen. Gelukkig was onze volgende halte niet ver: het MGM en Wynn Casino. We waren net te vroeg voor het MGM lunchbuffet dus gingen we à la carte eten in het Wynn. Dat casino is een van de meest exclusieve casino’s met heel veel VIP-tafels. Toch valt de prijs van een heel deftige lunch er relatief mee. Ik was vooral blij met mijn ‘gewone’ ciabatta met mozzarella, pata negra en een klein slaatje. Robin koos voor een typisch Macaus gerecht: een gehaktschotel met aardappeltjes, sojasaus en rijst.

Daarna wandelden we naar het historische centrum van de stad. Macau is lang een Portugese kolonie geweest en die invloeden zijn nog zeer goed merkbaar. Je ziet er Portugese muurtegeltjes gecombineerd met Aziatische houten en krullerige lambriseringen. Zo is o.a. St. Dominics Church heel mooi. Ook de ruïnes van St. Paul zijn indrukwekkend, maar er was zoveel volk dat het benauwend werd. Ook in Macau was het weer broeierig warm geworden na de regen. En als je dan opeengepakt tussen de Aziaten door smalle straatjes stapje voor stapje probeert vooruit te geraken, terwijl intussen verschillende exotische geuren van streetfood je neusgaten binnendringen, dan moet je als westerling even bekomen. Dat was daar voor ons toch een beetje te druk. Bovendien begint de warmte ook wat te wegen. In Tokio was het ook warm en binnen stond overal airco op, maar hier staat de airco op diepvriestemperaturen waardoor je telkens hele grote verschillen in temperatuur over je heen krijgt. Als je dan uit een voormiddag casino-airco komt, valt de warmte als een blok op je.

Enfin, we hebben het overleefd, maar ik probeer toch te schetsen dat het daar een beetje een beproeving was in dat historische Macau. We schrokken wel van de drukte, want overal lees je wel om niet in de weekends naar Macau te gaan, wat we netjes hadden gedaan. Maar hoe druk moet het dan niet zijn in die weekends? We snappen niet hoe er nog meer volk bij kan in die straatjes.

Maar Macau is blijkbaar het drukst bevolkte stukje land ter wereld, vonden we op Wikipedia, met bijna 20.000 mensen per vierkante km. Dat verklaart natuurlijk veel…

We namen de bus naar Taipa, het andere deel van Macau. Daar liepen we door The Venetian, het grootste casino en hotel ter wereld. Net zoals in Vegas is hier een rivier in het hotel waarop je met een gondel kan varen. Overal in de straten errond zijn dure designerwinkels. We hebben hier trouwens op deze reis al meer winkels van Louis Vuitton en Prada en dergelijke gezien dan in alle andere steden die we bezocht hebben samen.

Maar dé reden waarom we naar Macau kwamen, was ‘The House of Dancing Water’, een show van Franco Dragone, de medebezieler van Cirque du Soleil. En een Belg! We zijn grote fan van Cirque du Soleil en deze show zou één van de spectaculairste ter wereld zijn. We hadden het er al wel eens over gehad, maar ja, Macau is zo ver… Wie weet ooit… Nu bleek dat Macau een optie was als daguitstap was dat dus dé belangrijke reden om de plas over te steken.

Voordat de show begon, gingen we in het winkeltje kijken en konden we het niet laten om te vermelden aan de verkoopster die vroeg of ze ons kon helpen, dat we van het land van de maker van de show kwamen. ‘Oh, you’re from Belgium!’ Superleuk dat zij dat ook gewoon wist.

Ze zei dat het vandaag de 2.500ste show was en de 6de verjaardag en dat daarom alle crew ook op het podium zou komen. Dat wisten we niet maar was een leuke verrassing.

De show was effectief enorm spectaculair. Ik schreef waarschijnlijk al over het podium van Kà, in Las Vegas, maar dit podium sloeg echt alles. Het gaat van een diep waterbassin naar een vast podium zonder dat je het merkt. Mensen springen en duiken van in de nok van de zaal naar beneden, verschijnen ineens van onder het wateroppervlak en tonen knappe circusacts in de lucht. Ook de muziek was prachtig!

Als we dan toch een punt van kritiek moeten geven, is dat het verhaal altijd hetzelfde is en soms ook op niet zoveel sloeg. Ook de motoract (met motoren die over megaschansen springen) vond ik niet zo passen in het geheel. Maar de Chinezen zijn er blijkbaar zot op dus stak Dragone het maar in zijn show.

Dan was het spurten naar de bussen om onze laatste ferry terug naar Hong Kong te halen. Dat lukte makkelijk en het gewieg van de boot kreeg ons allebei snel in slaap. We vonden de uitstap naar Macau zeker de moeite waard als je van de sfeer van casino’s houdt. Je moet alleen tegen de drukte kunnen…