Zoals beloofd volgt hier nog het verslag van drie dagen Vegas, makkelijk de meest geschifte stad ter wereld. We waren allebei al eens in Vegas geweest, dus nieuw was het niet, maar toch waren we terug onder de indruk als we de ‘Strip’ zagen opdoemen in de woestijn.

Eerst reden we nog even door naar Primm, waar een achtbaan Robin stond op te wachten, maar jammer genoeg besliste een file en een onweer daar anders over. Toen we aankwamen bij het hotel waar de achtbaan netjes rond gebouwd was als publiekstrekker, sloot hij net omwille van bliksem, te veel wind en regen. Jammer.

Dan maar terug naar Vegas, door het grelligste onweer ooit… Typisch. Wij komen weer in een woestijn en het begint er te regenen. En toen kwam het meest trieste moment van de reis: we moesten onze geliefde Dodge binnenbrengen en stonden daar op straat met al onze bagage. Gelukkig bracht een taxichauffeur ons snel naar het Elara, waar het uitzicht vanuit onze luxekamer de Dodge snel deed vergeten. Oh, die kamer.. Enfin, ‘kamer’… We hadden een junior suite geboekt voor onze laatste drie nachten in de States en kregen een zalig paleis, met salon, slaapkamer, badkamer, keukentje, drie tv’s én zijzicht op de Strip! Uiteraard bestond die hele muur uit glas om het zicht nog indrukwekkender te maken. Want zeg nu zelf, wakker worden met zicht op Planet Hollywood, Trump, de mini-Eifeltoren en de Arc de Triomphe van Paris Las Vegas, dat maak je niet elke dag mee.

Het is eigenlijk ontzettend moeilijk om Las Vegas te beschrijven. Denk gewoon aan alle clichés over de stad, vertienvoudig die en je komt in de buurt van wat Vegas is: kitscherig, overdreven, luid, zot, groots, spectaculair, chique, luxueus en verslavend. We vulden onze dagen makkelijk met rondhangen in alle hotels en casino’s, smullend van alle paradepaardjes die elk hotel te bieden heeft: een rivier met gondels en het San Marcoplein in The Venetian, draaiende roltrappen in Caesar’s Palace, de grootste fonteinenshow ter wereld voor het Bellagio, de piramide van het Luxor. Allemaal om ter grootst en zotst.

En dan waren er de casino’s die schreeuwen om aandacht. En geloof ons, hoe rationeel je ook bent, op de duur wordt het echt moeilijk er voorbij te lopen. Wij waagden ons aan een spelletje ‘Deal or no deal’, een Amerikaans tv-spel, waarbij je als speler een aantal dozen moet kiezen met een zogezegd geldbedrag in, en daarna krijg je van de bank een aanbod dat je kan accepteren of weigeren. Hoe hoger de bedragen in jouw gekozen dozen, hoe lager het aanbod van de bank. Hoe hoger jouw financiële inbreng, hoe hoger het aanbod van de bank. Verleidelijk, maar we begonnen erg braaf met een dollar inzet. Uiteindelijk hadden we met 5 dollar gewed en we kregen een aanbod van 11,80. Euh, een verdubbeling: uitbetalen maar! We konden niet trotser zijn toen we het geld uit de ATM-machine lieten rollen. Wat een rush! De volgende dag probeerden we het nog eens, met 20 dollar. Het eerste spelletje ging goed, het tweede was een ramp. In no time, vloog ons geld erdoor en waren we bijna alles kwijt. Met een gewaagde verdubbeling van de inzet op het juiste moment, en een behoorlijke dosis geluk, bood de bank ons op een bepaald moment toch 30 dollar aan. Hoera! Opnieuw meer dan wat we geïnvesteerd hadden. En dan komt het moeilijke moment: stoppen en je laten uitbetalen. Terwijl elke zenuw in onze lichamen een nieuw spelletje wilde beginnen, lieten we ons uitbetalen en kunnen we nu zeggen dat we bijna 18 dollar pure winst hebben gemaakt bij het gokken en twee dagen gratis cola’s gedronken hebben! :-)

Nog een vermelding waard zijn de buffetten in Vegas. Compleet onverantwoord en tegen alle principes in, eet je hier zo veel je kan voor nog geen 20 euro. Bij het buffet van het MGM Grand is er zelfs elke dag een ‘endless champagne brunch’. We geloofden het eerst niet, maar onze waitress bracht gewoon een nieuw glas champagne als het eerste op was. We waggelden dus buiten en hadden de rest van de dag geen honger meer, maar zo wordt eten in Vegas natuurlijk echt goedkoop. Het lunchbuffet van The Bellagio de dag nadien was iets duurder en exclusiever, met meer luxeproducten, maar zonder gratis champagne en de wafels, pannenkoeken en eieren die bij het ontbijt horen, dus volgende keer gaan we terug naar het MGM!

’s Avonds stonden er shows op het programma! Op de eerste avond gingen we naar de meest sensuele show van Cirque du Soleil kijken: Zumanity. Nu ja, het is Amerika, dus het bleef erg braaf, en ook al is dit niet de knapste show van Cirque du Soleil, er zaten een paar indrukwekkende scènes in en vooral de interactie met het publiek maakte hem grappig en zelfs erg ontroerend bij momenten.

Op de tweede avond gingen we eerst naar Love, de Cirque du Soleil show met muziek van The Beatles. Robin had hem al gezien, maar wilde graag terug en hoe terecht, want wat een waanzinnige show was dit! De muziek, de decors, kostuums, de emoties. De volle 90 minuten smullen en genieten. Voor mij misschien de beste Cirque du Soleil die ik heb gezien. Daarna gingen we naar Le Rêve, een oorspronkelijke creatie van Franco Dragone (een van de grondleggers van Cirque du Soleil) maar door Steve Wynn overgekocht voor zijn hotel en aangepast aan het Amerikaanse publiek. Lees: wat bruter en minder intellectueel, maar de sensationele scènes spatten letterlijk van het podium. Dit is dan ook een circusshow waarbij water een grote rol speelt. We hadden goedkopere ‘splash seats’ op de eerste rij en voelden af en toe dus wat spatjes, maar dat maakte de ervaring alleen nog leuker. We zaten trouwens alleen op deze rij, want de show verkoopt niet echt goed, dus werden we grappig genoeg aangemoedigd om foto’s te maken tijdens de voorstelling en deze te delen met onze vrienden. Is hierbij gebeurd dus.

Onze laatste avond in Vegas sloten we af met een bezoek aan Kà, door velen beschouwd als de beste show van Cirque du Soleil, ondermeer door de spectaculaire techniek. Jammer genoeg kwam deze show een paar weken geleden in het nieuws omdat de kabel van een artieste tijdens de waanzinnige eindscène geknapt was en de vrouw het eerste dodelijke slachtoffer werd van Cirque du Soleil. De show werd een paar weken stilgelegd voor verder onderzoek, maar gelukkig voor ons werd hij opnieuw hervat, mits een aanpassing van de finale scène. Jammer genoeg is de oplossing niet echt een waardige vervanger voor het origineel en wordt het verhaal nu snel en krampachtig afgehandeld waardoor de show een pak van zijn kracht verliest. Toch blijft het technisch gezien geschift wat men hier laat zien en hopen we dat de show, ondanks het spijtige ongeval, toch terug kan opgevoerd worden zoals hij bedoeld was.