Het moest er eens van komen. Bij de laatste rodelbaan van de reis, de Riesenrutschbahn Enzklösterle, lag Robin op zijn smikkel. Ik kwam beneden aan, hij was voor mij vertrokken en hij zei: “Amai, die ging snel.” Waarop ik: “Ja, ik heb toch wat geremd hoor.” En hij: “Ik niet en ben er dus uit gevlogen.” Uit de bocht gegaan, slee gekanteld, hij naast de baan. Het moest er eens van komen al lag het ook aan de bedenkelijke constructie van de baan. Stuiterend ging je door de bochten en ook op de rechte stukken lag de slee niet al te stabiel in het gootje.

Gelukkig beperkten de verwondingen zich tot wat schaafwonden aan de knieën en de ellebogen. Hij had zich ook supersnel terug in de baan kunnen zetten en verder kunnen sleeën, want tegen dat ik op dat punt aankwam, was hij al weg daar. Niks van gemerkt. Grappig is dat het fotomoment vlak na die bocht kwam, en hij er breed smilend opstaat. Vallen, rechtkrabbelen en smile voor de foto. Tja, eigen schuld zeggen ze dan hè…

Het was trouwens nog niet zo simpel geweest om die rodelbaan te kunnen doen. We kwamen eraan, diep in het Zwarte Woud, zonder internet en zonder cash. Sowieso hadden we meestal alles met de bankkaart betaald en we hadden enkel nog een paar Zwitsere franken in onze portemonnee zitten. Probleem dus daar. Geen internet betekent geen bancontact dus stonden we daar.

We moesten een dorp verder rijden voor een bankautomaat en dan weer terug met onze centen…

Als tegemoetkoming kregen we wel twee gratis ritjes, wat ons meteen weer goed gezind maakte na deze vervelende extra minuten tijdverlies. En je moet daarna de weg maar eens zoeken naar de volgende rodelbaan, zonder internet, zonder adres, over de bergwegen door het Zwarte Woud, met een auto-gps die we daar toch niet helemaal vertrouwen en drie kwartier aangaf, in plaats van het kwartier dat we dachten te spenderen aan de route tussen de twee rodelbanen. Enfin, het is gelukt. Maar we waanden ons even een paar jaar terug in de tijd. Erg eigenlijk hoe zot we daar meteen van worden.

Die ochtend hadden we ook nog een andere rodelbaan gedaan, een alpine coaster, en daar was het ONT-ZET-TEND druk.

Half Nederland was neergestreken bij de Schwarzwaldbob in Gutach, plus een bus Chinezen. Letterlijk met de bus, waarschijnlijk op rondrit door Duitsland-Zwitserland (who knows), met als stop het typische Duitse tijdverdrijf ‘rodelen’. Ze deden allemaal één ritje en dan hop, weer de bus op. Hilarisch waren ze op de baan, met z’n tweeën in een slee, peace-teken naar iedereen die langs de kant een foto van hen stond te maken, hun hoed vasthoudend en vooral vaak meeeeeegatraag. Een andere toerist slaagde erin om zelfs zo traag naar beneden te komen dat er op een bepaald moment geen sleetjes meer waren om te vertrekken. Iedereen zat vast in een colonne achter hem, omdat hij constant zijn slee stilzette om foto’s te kunnen maken. Gelukkig kreeg die toch een uitbrander van de uitbater, want dat kan de bedoeling niet zijn. En ocharme de mensen die achter hem zaten…

De laatste rodelbaan van de dag, de Mehliskopf-Bob, een ietwat saaiere alpine coaster, deden we nog snel snel. Door alle vertragingen was het immers al 17h30 en we waren het Zwarte Woud nog steeds niet uit en het was nog een dikke vijf uur rijden naar huis. Gewoon dus twee keer de baan op en af, waar het gelukkig een pak rustiger was dan op de andere rodelbanen van die dag en dan konden we huiswaarts vertrekken.

Daarmee zat onze eerste roadtrip door Europa erop en we moeten zeggen dat het ons ontzettend goed is bevallen.

Het was leuk om met ons Vicky de Vitara onderweg te zijn en we zijn op zoveel prachtige plaatsen geweest dat we ons meermaals luidop hebben afgevraagd waarom we het in godsnaam toch altijd zo ver gingen zoeken. Nu ja, Amerika blijft voor ons toch wel zijn aantrekkingskracht bewaren, maar we zijn heel blij dat we ontdekt hebben dat er hier in de buurt ook prachtige plekken zijn waar we ons keihard hebben geamuseerd. In de Alpen zien ze ons ZEKER terug, maar ook voor Frankrijk hebben we een hernieuwde sympathie gekregen. We kunnen al beginnen dromen van de vele andere Europese landen waar we nog doorheen willen cruisen… Slovenië, Oostenrijk, Kroatië, Zweden, Polen, Spanje…

Er staat nog genoeg op de planning!