Freizeit-Land Geiselwind. Dit Duitse pretparkje was onze eerste activiteit van de dag. Het was zoals het klinkt, Duits (maar op de lelijke manier) en ouderwets: een park met diertjes in zielige kooitjes en vooral veel kermisattracties.

Haast alles in het park is transporteerbaar. Zelfs de toiletten.

Een park dat misschien glorietijden beleefde in de jaren 70, maar nu duidelijk een groot deel van zijn pluimen verloren had.

De trieste sfeer werd misschien ook wat in de hand gewerkt door het weer. Het regende nog steeds vanmorgen, ook al gaf de weer app goed weer aan. Gelukkig waren we op alles voorzien en konden we zo de regenhoes over de kinderwagen nog een keer gebruiken. Het was zo’n 20 graden dus eigenlijk heerlijk ‘koel’ weer om rustig door het park te kuieren. Robin zorgde er vooral voor dat zijn achtbaanteller aangevuld kon worden en Ellis sliep de hele voormiddag heerlijk van het geschommel in de voiture.

29,50 euro per persoon waard? Absoluut niet.

Iets na de middag hadden we het wel gehad in het park en reden we 20 minuutjes naar een rodelbaan in de buurt (Vestenbergsgreuth). Al rodelend kom je nog eens ergens leerden we vorig jaar en ook nu kwamen we in een prachtig stukje Beieren, in een mooi glooiend landschap en roetsjten we allebei drie keer door het bos een bergje af op een korte maar leuke rodelbaan. Ellis begon het ondertussen minder leuk te vinden en begon aan haar huiluurtje.

Dat huiluurtje bleek uiteindelijk uren te gaan duren, want ook tijdens het ‘Weinfest’ in Castell was ze moeilijk kalm te krijgen. Ook al was het daar supergezellig, met een Beierse fanfare, Beierse wijnen en Beierse gerechten, we waren toch vooral bezig met het troosten van onze ontroostbare dochter. Jammer dat ze een moeilijke avond had, want het was echt zo’n plekje waar wij van houden omdat je er perfect de lokale cultuur kunt opsnuiven. De sla met schapenkaas met een krokant korstje van honing smaakte wel heerlijk, de flammkuchen diavolo waren iets te duivels en zetten onze monden vooral hevig in brand…

Grappig moment van de dag was wel dat onze dochter er voor het eerst in 10 weken in slaagde om zo’n stevige kakapamper te produceren dat het tot in het midden van haar rug hing en dus haar kleren en verzorgingsmatje volledig besmeurde. Ze koos haar plaats en tijd wel mooi uit zo om op een tafel op het Beierse wijnfestival met de billen bloot volledig verschoond te moeten worden terwijl alles onder de kak hing.

We konden er wel om lachen.

Intussen heeft Robin haar – hopen we – gesust gekregen en ga ik het vandaag toch ook niet te laat maken. Morgen is ze hopelijk weer het zonnetje in huis!