Hoera! Herfstvakantie! Om eerlijk te zijn, waren we al even aan het aftellen, want het begin van het schooljaar is klassiek de lastigste periode in het jaar in ons huishouden. Na een lange vakantie deze zomer, rolden we meteen in het nieuwe schooljaar met alle stress en drukte die daarbij kwam en het contrast met 7 weken vrijheid kon weer niet groter zijn. Bovendien was het best een lange periode nu, van 9 weken nieuwe leerlingen leren kennen, grenzen stellen, lessen voorbereiden en toetsen en taken verbeteren tot in de late uurtjes. De vakantie was dus welgekomen om de batterijen weer op te laden.

Nu ja, ons kennende zat de vakantie alweer propvol en het feit dat ik een blogbericht aan het schrijven ben, wil zeggen dat we minstens één nacht niet in ons eigen bed hebben geslapen maar er even tussenuit trokken. Twee keer zelfs!

Om de twee jaar wordt Theater op de Markt georganiseerd in Neerpelt, een circustheaterfestival dat 4 dagen duurt. Wij zijn grote fan, dus in september hadden we tickets gekocht voor 12 voorstellingen. Het leuke is dat sommige voorstellingen gratis zijn, andere kosten 3 euro, of 6 of de duurste was 18 euro. Valt dus goed mee. Het aanbod is erg gevarieerd en gaat van grote plaatselijke gezelschappen zoals Circus Ronaldo, over studenten die aan de circusschool in Nederland studeren, tot kleine en grote internationale gezelschappen. Onze programmatie liep over 4 dagen: donderdagavond gingen we al naar de eerste kijken. Maar God, Neerpelt is echt het einde van de wereld! We waren dus heel blij dat we voor de volgende dagen een hotelletje geboekt hadden in Peer.

Vrijdag reden we naar de Warande in Turnhout, waar we heel toevallig een voorstelling geboekt hadden van Compagnie XY, die dat weekend ook in Neerpelt stond. Handig, dan moesten we die al niet in ons programma puzzelen.

En zaterdag reden we dan gepakt en gezakt opnieuw naar Neerpelt voor een dag hossen van de ene voorstelling naar de andere. Het grappige was dat toen we aan het kijken waren naar Akoreacro, we plots doorhadden dat we die voorstelling al eens gezien hadden op de Zomer van Antwerpen, twee jaar geleden. Gelukkig vonden we dat toen een fantastische voorstelling, dus we waren blij dat we ze nog eens konden zien. Maar zo erg is het al gekomen, dat we al niet meer weten wat we allemaal gezien hebben. :-) Een ander hoogtepunt waren de Finnen, Collectif Mad, die samen met Cirque Galapiat een grappige circusvoorstelling in elkaar hadden gestoken over alle clichés rond Finland. Vooral de omkadering was fantastisch: een sterke acrobatische scène met de ‘struggle’ om een skipak uit te krijgen, een trapeze-act gekaderd in het feit dat Finnen altijd enorm opgaan in hun sport bij bv. WK’s.. Alles werd gebracht door 7 Finse vrouwen die ook gewoon in het Fins spraken. Wat een prachtige taal is dat toch! Op het einde kropen de zeven dames in hun écht werkende sauna, een caravan die naast de tent stond gepositioneerd! Het publiek kreeg een glaasje van de sterke drank die ze in de voorstelling hadden gebrouwen, een typisch brouwsel van wodka met gesmolten drop. Speciaal van smaak, maar zo’n drankje dat perfect past bij een koude Finse winter.

De volgende ochtend kregen we een heerlijk ontbijt in ons hotel in het centrum van Peer en genoten van een heerlijk gezapig zondagochtendgevoel op maandag. Daarna gingen we weer naar Neerpelt voor opnieuw een dag vol circustheater. Vooral de voorstelling om 11u ’s ochtends, over de opwarming van een acrobatische act (handig omdat de vrouw in het duo zwanger was en zo toch een soort van ‘vervangvoorstelling’ kan blijven spelen ondertussen) was heel boeiend! ’s Avonds waren de verwachtingen hoog voor Baro D’Evel, een Spaans gezelschap, maar die show was echt dikke zever! Moeilijk doen om moeilijk te doen en gewoonweg saai. Maar grappig was wel dat we in de rij stonden te wachten voor de voorstelling en achter ons mensen hoorden praten over de film Black en over de MNM hotshot van de week. We vroegen of ze er iets mee te maken hadden en aanvankelijk zeiden ze nee, maar ze waren wel benieuwd waarom we dat vroegen en uiteindelijk gaf de ene man toe dat hij de drummer was bij Oscar & the Wolf! Wow! We hebben hem alvast proficiat gewenst met hun fantastische nieuwe hit Back to Black die de soundtrack van de film Black is (overigens ook echt een aanrader!)

Dinsdag reden we nog eens over en weer naar Genk voor een voorstelling van een Marokkaans gezelschap, maar twee uur rijden voor een matige voorstelling van een klein uurtje was misschien niet ons beste plan. Vooral omdat we de volgende dag vroeg naar Europa Park zouden vertrekken. Theater op de Markt is superleuk, maar binnen twee jaar moeten we toch wat meer grenzen stellen aan onze planning.

Maar dus Europa Park! Altijd leuk, alleen is dat zooo ver rijden. Nu ja, Robin reed de weg ernaartoe en ik sliep grotendeels. Het was prachtig weer en we hadden het nog nooit zo rustig geweten in het park. Zalig! We moesten maximum 20 minuutjes wachten! Hoera! Ook de nieuwste attractie ‘Arthur’ vonden we een hele leuke aanvulling! Om af en toe wat te rusten gingen we ook wat shows kijken. De Halloweenmusical was een tegenvaller, maar de schaatsshow was wel heel erg de moeite. Het was alleen wat belachelijk hoe de mensen die toezicht hielden in de zaal echt op oorlogspad gingen telkens iemand zijn gsm bovenhaalde om een fotootje te maken. Dat mocht duidelijk niet! Raar, voor zo’n showtje in een park…

’s Avonds gingen we nog naar de speciale afsluitshow kijken, maar dat was toch ook een hoop foute Duitse boel: kitsch, glitterpakjes, overdreven veel vuurblasters, watergordijnen met projecties. Enfin, een hoop clichés waar het publiek niet warm van werd. En het stonk daar ongelofelijk! Geen idee of het van al die vuurdingen op het podium kwam, maar de stank was niet te harden!

Tegen de avond had ik ook nogal harde hoofdpijn gekregen, dus is Robin een pizza gaan halen in het dorpje, zijn we gewoon op de kamer gebleven en heb ik wat gemiste slaap ingehaald.

De volgende dag was het nog steeds erg rustig en mooi in het park. Europa Park is al een heel mooi en net park, maar met die herfstkleuren was het er helemaal prachtig! Het was ons nog nooit gelukt om eens een kijkje te gaan nemen in de hotels dus wilden we dat zeker nog doen. Ik vond het er best gezellig en we kozen het buffetrestaurant Castillo om te gaan eten. Man, wat een hoeveelheid eten! Massa’s schotels groenten, koud en warm, verse serranoham, heerlijke looksaus, aardappelen in een zoutkorst, vleeskroketten, en alles superlekker! Met het vlees kwamen ze langs bij de tafels zelf, volgens het concept van Pampas in Antwerpen. Een ober komt langs met een vleesspies en snijdt daar als je wil een stukje af. Kip, lamsvlees, varkensvlees, dadels met spek, worstjes, ananas,… Superlekker was het! ‘Het mag blijven komen!’ werd het grapje van de avond! Alleen hadden we natuurlijk veel te veel gegeten. Het dessertenbuffet was er teveel aan geweest. :-) We wandelden terug naar ons verblijf langs het nieuwste en prachtige hotel Bell Rock waarin ook een 2-sterren restaurant ondergebracht werd (da’s voor de volgende keer) en zo hadden we alweer 23 km afgelegd op 2 dagen tijd.

De volgende dag, op Robins verjaardag, keerden we terug naar huis langs Tripsdrill, dat heerlijk lokale Duitse pretpark met honderden ritjes-in-karretjes… In wasmanden, wijnvaten, soepkommen,… Je kan het zo gek niet bedenken. Het is alleen nog 6 uur rijden terug naar huis, dus we mispakken ons er altijd aan dat het zo ver van huis is. En 6 uur rijden op drukke Duitse wegen is niet hetzelfde als 6 uur rijden in Amerika, dus waren we best moe toen we ’s avonds tegen 22u weer thuis waren.

De ouders van Robin hadden ondertussen ons huisje weer ingepalmd als werkstek en de laatste verwarming geïnstalleerd. Het was dus letterlijk en figuurlijk een warme thuiskomst! Onze batterijen zijn alweer wat opgeladen na zoveel leuke activiteiten. Een combinatie van inspanning en ontspanning die intussen zowat vergroeid is met hoe we onze vakanties invullen. :-) Op naar de volgende!