Het was prachtig weer eind augustus, dus profiteerden we ervan om drie dagen te gaan zeilen met de boot van onze papa, de Marçalo. Iedereen ging mee, dus we installeerden ons met z’n vijven gezellig in de boot, ons mama, papa, de Tinne en Robin en ik.

De eerste dag vaarden we van Wemeldinge naar Goes. Het leuke aan Goes is dat je helemaal in het stadje ligt, aan de kade. Robin en ik gingen even shoppen en brachten een hele karrenvracht aan spulletjes uit de Xenos mee, en een aantal afgeprijsde spelletjes uit de Boekenvoordeel. ’s Avonds gingen we uit eten in een restaurantje aan de kade, waar ons mama en ik krabbenpoten aten. Wat eet je anders in Zeeland? (Blijkbaar vooral rauw vlees volgens Robin.)

De volgende dag vaarden we naar Veere.  Toen we daar aankwamen, was er een marktje waar we superlekkere foccaccia’s gingen kopen voor het avondmaal. Het was er wel heel druk door de markt en het was er redelijk lawaaierig, maar toch blijft Veere ook altijd wel heel gezellig!

De volgende dag gingen we op het gemakje terug naar Wemeldinge. We stopten even op het Veerse Meer bij een van de eilandjes om te lunchen en te zwemmen (onze papa dan toch, wij zagen net iets te veel kwalletjes), en aanschouwden een hilarisch tafereel toen een paar Belgen naast ons wilden aanleggen met hun motorboot. Die werd de hele tijd weggeblazen door de wind en de man aan het stuur riep zowat alle scheldwoorden die hij kende.

Sakkerend op zijn compagnon “Ge moet maaj ier die dipte ni liejre kenne zenne!” kwam hij uiteindelijk naast ons te liggen.

Door hun luide aankomst, stond wat verder een Nederlandse vrouw hen aan te kijken. Waarop de man – duidelijk nog niet bekomen – riep: “Wa stodde derna te goapen, lelek foerwaaf!” Wij zaten alles stilletjes te bekijken, een beetje verschrikt van hun brutaliteit. Maar toen ze later weg waren, hebben we nog meermaals gegierd van het lachen om hoe grappig dat hele tafereel was. Gelukkig waren ze tegen ons poeslief en was het zelfs aandoenlijk hoe die zware gasten keilief reageerden toen ons Tinne hen ging vragen of ze hun hondje even mocht aaien.

We bleven nog slapen op de boot en op de terugweg naar huis stopten Robin en ik nog bij de Efteling, waar we ons rustig met een boek in de zon legden en er zo nog een extra dagje Nederland aan breiden.