Dat was ik gisteren nog vergeten te vermelden: we sliepen in het hotel naast het hoofdkwartier van Seagate, van de harde schijven enz… We reden voorbij het dorpje waar Google zit, dus we zitten duidelijk in Silicon Valley. Megabedrijven langs autosnelwegen die door een dor en heuvelachtig woestijnlandschap gaan. Maffe streek.

We zaten daar, verleden tijd, want we zijn intussen nog wat verder zuidwaarts gereden naar Pinnacles National Park, waar de man van het hotel overigens nog nooit van had gehoord (terwijl het een dik uurtje rijden was van daar). Nu ja, weinig mensen kennen dit park en dat hebben we vandaag gemerkt. Het was er zalig rustig, zeker op de wandelpaden. Daar zat de hitte misschien voor iets tussen want aan het zwembad bij de camping was het een pak drukker. Maar ik loop wat op de feiten vooruit.

Pinnacles is het ‘nieuwste’ nationaal park. Obama heeft het in 2013 gepromoveerd van nationaal monument naar nationaal park. Of dat veel veranderd heeft, dat denk ik niet, maar het park zal nu waarschijnlijk wel meer geld krijgen voor onderhoud van wandelpaden en campings enz.

Pinnacles is geen groot nationaal park, en het heeft twee ingangen, aan de oost- en de westkant. Die wegen zijn niet met elkaar verbonden, dus te voet ben je bij manier van spreken nog sneller aan de andere kant dan met de auto, want je moet helemaal rondrijden. Wij reden enkel naar de oostkant waar de meest interessante wandelpaden starten. Op ontdek-Amerika.nl, onze bron van informatie over de nationale parken hadden we gelezen dat de Condor Gulch Trail gecombineerd met de High Peaks Trail, samen 8 km, geweldig mooi was. Die stond dus ook op onze planning.

Toen we bij het bord aan de ingang stopten voor een klassieke foto, viel de hitte meteen op ons. De airco van de auto stond op 72 graden Fahrenheit, zo’n 23 graden, de temperatuur van vanochtend. We hadden de teller in de auto al stevig zien stijgen tot 97°F (of 36°C), dus toen we uitstapten, wisten we weer hoe dat voelde. Warm!!! En wij gingen daar 8 kilometer in wandelen.

Bij het visitor center zei een ranger dat het op de wandeling waar je toch vaak in de blakke zon loopt, vandaag zo’n 112°F zou zijn (44,4 graden Celcius!!!), maar dat je wel spectaculair mooie uitzichten te zien kreeg. Ze duidde de beste route aan op ons plannetje, we kochten nog wat lekker water met een smaakje en gingen naar het vertrekpunt. Eerst nog even picknicken en wat krachten opdoen met een Subwaybroodje en een chipke. We hebben nu trouwens alle smaken van de jaarlijkse Lays wedstrijd geproefd en we hebben een favoriet! Dit jaar zijn de vier genomineerden: biscuits & gravy (Robin zijn favoriet), truffle fries (frietjes met een truffelsmaakje), gyros (de naam zegt het zelf) en New York Reuben (een sandwich met rundvlees, en mijn favoriete smaak). Jammer genoeg mogen wij niet stemmen maar we zijn benieuwd wie de winnaar zal worden!

Om zeker te zijn dat we het juiste wandelpad namen, spraken we nog een ranger aan, die ons zowat gek verklaarde dat we die wandeling zouden doen. Je loopt vaak in de zon en het zou erg warm zijn. Hij raadde het niet aan, maar ja, “we zijn een vrij land, dus jullie mogen doen wat jullie willen.” We verdedigden ons nog door te zeggen dat we petjes hadden en zonnemelk en 7,5 liter water bij hadden (ze rekenen op een liter per persoon per uur), maar we vertrokken toch wat met een bang hartje. Nu ja, we zeiden tegen elkaar dat we altijd konden terugkeren als het echt niet ging…

De eerste kilometers waren de hel. Stijgen in die hitte, ik snap wel dat ze ons gek verklaarden. Maar er was af en toe schaduw, de liters water vlogen erdoor en koppig als wij zijn, gingen we doorzetten. Heel erg op het gemak, met een stop om de 400 meter, geraakten we hoger en hoger. Mijn gebrek aan navigatie wordt trouwens met de dag legendarischer. Ik had niet door dat er haarspeldbochten aankwamen, dus ik zocht een weg rechtdoor, tussen twee rotsen. Toen ik door had dat dat een beetje raar was, hoorde ik Robin al gieren achter mij. Ik geef toe: niet een van mijn meest heldere momenten, maar al lachend geraakten we weer 200 meter verder zonder zuchten en puffen.

Het uitzicht werd ook steeds mooier en spectaculairder. Maar het beste van al, was het moment toen ik dat toilet zag staan dat de top aangaf! Hoera!! Van daaruit had je nog een geweldiger zicht op de omgeving en de Pinnacles (vulkanische rotsen die door erosie zijn uitgehouwen in scherpe of stompe pilaren of pieken, soms in groep, soms alleen). De foto’s zeggen ongetwijfeld meer dan deze tekst.

Pinnacles is ook bekend voor de conservatie van de Californische condor. Deze giersoort was zo goed als uitgestorven maar door uitgebreide kweekprogramma’s zijn er nu weer 230 condors, waarvan er 32 in Pinnacles worden gevolgd. Op deze wandeling zou je condors kunnen zien, maar de ranger had ons weinig hoop gegeven met deze hitte. Maar toen we boven op een bankje zaten uit te blazen, vloog er ineens een roofvogel boven ons. Hmm, zou het?? Snel de gids erbij genomen voor een foto van de vleugels en kop, en ja hoor! Een condor in het wild!! Wat een machtig moment! Toen we verder gingen, schrok ik mij een bult, want plots dook er alweer een condor op, vlak boven mij. Robin had hem zien aankomen en was mee onder de indruk. En nog wat verder bij een open vlakte, zagen we ze ineens vliegen. Vijf à zes condors! Ik weet niet hoe lang we daar gestaan hebben, een kwartier, een half uur, maar we hebben zeker 100 foto’s en filmpjes van die beesten. Geweldig!

(Normaal doet een schrijver zijn research voor hij zijn tekst publiceert, maar na een zware dag in de natuur neemt de vermoeidheid over en gebeurt die research wat later. Tot onze grote spijt bevat bovenstaande alinea enkele onwaarheden. De ranger had inderdaad gelijk, condors zien zou moeilijk worden. Het waren namelijk geen condors die we zagen vliegen, maar ‘turkey vultures’, een andere giersoort. De NPS weidt zelfs een hele internetpagina aan hoe makkelijk de twee verward kunnen worden. Jammer, geen condors dus. Het zou misschien ook wel te straf zijn geweest dat we 6 van de 32 exemplaren hadden gezien. Tot zover deze kleine rechtzetting…)

Het volgende deel van de wandeling werd afgeraden voor mensen met hoogtevrees omdat er wat steilere trapjes en smallere paden aankwamen. Wij zijn intussen wat gewend dus waren benieuwd! Het bleek het leukste stuk van het pad te zijn, door de Pinnacles, over en tussen de rotsen, klimmen, klauteren en afdalen, over trapjes die uitgehouwen waren in 1930 om een wandelpad te maken voor het toen nog nationaal monument… Eng bleek het totaal niet te zijn, overal waren leuningen waar het wat smaller werd. Van dat soort paden met wat avontuur houden wij enorm! Het deed ons wat denken aan die leuke wandeling in Arches NP of in Zion NP!

De laatste kilometers moesten we de hele hoogte die we geklommen waren, weer naar beneden en dat ging in speedtempo. Af en toe werd er nog een hele fotoshoot gehouden bij een mooi uitkijkpunt. Op de hele weg zijn we één andere persoon tegengekomen: een man alleen die in de tegenovergestelde richting kwam en vroeg of we van hem een foto wilden maken. De drie voorbije uren was hij niemand anders tegengekomen. Natuurlijk was er niemand ook zo zot om in die hitte te gaan wandelen, maar wij vonden het fantastisch om weer helemaal alleen met z’n tweetjes door de natuur te lopen, helemaal tot rust komen, geestelijk dan toch en genieten van de pracht rondom ons… Deze wandeling was echt een van de mooiste en leukste wandelingen die we al gedaan hebben. En eigenlijk viel de hitte best mee. Zeker op het klauterstuk liep je vaak in de schaduw en ook op de rest kon je vaak genoeg even in de schaduw kruipen. Dat we deze wandeling bijna niet gedaan hadden!! Gelukkig hebben we de eerste kilometers doorgezet.

Terug bij de parking bracht het kraantje met drinkwater verfrissing en koelden we onze hoofden wat af, om daarna naar ons luxueus hotel door te rijden met een stop onderweg bij In-N-Out Burger, een keten die we nog niet hadden geprobeerd en die we nu dubbel en dik verdiend hadden. Geen eindeloze keuzes hier op de kaart maar drie burgers. Simpel, lekker en goedkoop. We snappen wel waarom dit de favoriete keten is van veel mensen. Oh ja, en op de weg uit het park zagen we nog een coyote over de weg lopen! Een coyote! Die hadden we ook nog niet gezien. We worden deze reis verwend op het vlak van wildlife!

Morgen zal het drukker zijn in Kings Canyon en Sequoia NP. Terug andere toeristen trotseren, we zullen zien wat dat geeft!