Ons eerste nationaal park van deze reis was dus Mammoth Cave, het grootste grottenstelsel ter wereld. Men heeft nog geen idee van hoe ver het stelsel nog reikt, maar voorlopig is er al 400 mijl in kaart gebracht. Op 15 mijl hiervan worden tours georganiseerd door de NPS, de National Park Service, door ons zeer geliefd.

Wij hadden op voorhand twee tours geboekt die we graag wilden doen en maar goed ook, want ze waren uitverkocht vanmorgen. Alleen mag je de grot niet in, omdat ze dus erg uitgestrekt is. Mammoth Cave is niet de mooiste grot, je ziet hier bijvoorbeeld weinig stalactieten en stalagmieten, of popcorn of boxwork, allerlei wonderlijke fenomenen die we in vorige grotten als Carlsbad Caverns, Jewel Cave en Wind Cave wel gezien hadden. De reden hiervoor is dat Mammoth Cave helemaal droog is en dus geologisch ‘stabieler’ dan de andere. Daardoor kan ze ook zo groot geworden zijn, nadat de kalksteen door water met koolstofdioxide lang geleden werd ‘opgelost’. Deze grot moet het dus hebben van zijn uitgestrektheid in lengte. Er zijn ook een paar grote ‘kamers’, maar ook daar staat een grot in Borneo op kop en niet onze Mammoth Cave.

Deze grot heeft wel een lange geschiedenis. Volgend jaar vieren ze 200 jaar lang tours in deze grot! De indianen hadden ze al ontdekt voor de jaartelling en in de 18e eeuw werd ze opnieuw ontdekt. Lang was ze privé-eigendom van verschillende opportunistische zakenmannen die er vooral een winstgevende business in zagen. Vanaf 1816 werden er dus rondleidingen in georganiseerd terwijl de exploratie verder ging. Zoals we hier al vaak gehoord hebben, kwam het gebied uiteindelijk in handen van de overheid en werd het beschermd door er een nationaal park van te maken.

Wij begonnen deze ochtend aan de Grand Avenue Tour, de langste tour van allemaal: 4 uur lang ondergronds. Ranger Cory en Ranger Eric leidden ons rond en loodsten iedereen langs de 4 mijl lange tocht door de grot. Cory liep vooraan en hield de pas er stevig in. We moesten stevig doorwandelen en al gauw werden er grapjes gemaakt over de eerste Cave Run.. We hadden ook twee oudere mensen mee, waarvan de man met een stok liep, en die hadden het ocharme toch moeilijk om bij te blijven. De tour stond wel overal geadverteerd als ‘zwaar’ en meestal nemen wij dat – naar Amerikaanse normen – nogal licht op, maar deze mocht die titel echt wel krijgen. We moesten een aantal keer stevig klimmen, dalen, bukken, kruipen… Maar het snelle tempo was voor ons toch ook ongezien tijdens een wandeling met een ranger. Puf puf.

Een leuk traditioneel moment in de meeste cave tours is dat men even alle lichten uit doet, zodat je kan zien hoe stil en donker het er is. Logisch, maar het is toch een aparte ervaring om echt niks maar dan ook niks te zien en ook niks te horen, buiten op den duur het bloed door je aderen te horen stromen…

Na een lekkere en gezonde humus wrap voor mij en een pineapple mango chicken wrap voor Robin begon onze tweede tour: de Violet City Lantern Tour, een tour waarbij alle lichten in de grot sowieso uit zijn en waarbij wij olielampen droegen om zo te zien waar we liepen. Zo willen ze de ervaring creëren die men vroeger had tijdens de eerste rondleidingen. Alleen zijn er nu natuurlijk handige paden aangelegd en zijn de rotsen aan de kant gelegd zodat je netjes door kan. Deze tour was superleuk, met die lampen kreeg je toch een speciaal beeld. Ranger Rick was ook een heel goede verteller, die veel vertelde over de geschiedenis van de grot, de eerste ontdekkers, de namen van de plaatsen, artefacten die gevonden waren enz, handig geassisteerd door ranger Suzy die af en toe wat moest bijlichten met haar zaklamp.

We brachten vandaag dus zo’n 6 uur door onder de grond en zetten ook vandaag weer net geen 20.000 stappen (of 13 km)… Maar we doen dat toch ook zo graag, die nationale parken! Onze passports hebben uiteraard weer een stempeltje meer en de magneten en patches zijn ook al gekocht! En de zoveelste foto bij het zoveelste bord aan de ingang is ook een feit! Hoera!