Vanmorgen gingen we terug naar Kings Island. Het weer zag er fantastisch uit en het zou pas beginnen onweren tegen 16u, dus dat was perfect want tegen die tijd wilden we doorrijden.

We wilden vooral Diamondback, The Beast en Banshee nog eens doen, dus daar vulden we de eerste uren van de dag mee. Wat wij zo chique vinden aan dit park is de service en professionaliteit. Zo was er vandaag weer weinig volk in het park, maar toch reden deze drie attracties met drie treinen en deden de medewerkers er alles aan om de treinen zo snel mogelijk te laten vertrekken. Bij Banshee lukte dat meestal binnen de halve minuut, bij Diamondback laten ze 42 treinen per uur vertrekken!! Daar kunnen ze in veel pretparken nog wat van leren! En zo moesten wij dus alweer niet wachten vandaag.

Het nadeel is dat er wel kleine regeltjes zijn die wij minder leuk vinden. Je mag niet blijven zitten als er niemand anders staat te wachten, wat op zich belachelijk is, maar ja, het was zo… Bij Banshee moet je ook je tassen en ‘loose items’ in een locker steken die minstens 2 dollar kost, maar ja, dat is gewoon nodig om geen tijd te verliezen, want daarin zit meestal het probleem met trage vertrektijden…

Dit park heeft ook de beste soundtrack ooit. Ellie Goulding, Imagine Dragons, Coldplay… Zelfs Muse knalt hier door de boxen (die totaal niet zo bekend zijn in Amerika). Vandaag spraken ook de eerste mensen ons aan: een kind dat voor ons in Diamondback zat en onze taal zo mooi vond. De mensen hier zijn totaal anders dan in het zuidoosten vorig jaar. Daar waren we de hele dag aan de praat met iedereen, hier is men duidelijk wat gereserveerder en worden wij vooral vreemd aangestaard zonder dat mensen iets durven vragen.

Tegen 14u gingen we naar het waterpark. Het was terug warm geworden na dat onweer van gisteren dus we konden wat verfrissing gebruiken. De lazy river was me wat te weinig lazy: overal waren er watervalletjes, omkantelende emmers, sproeiers enz.. Je kon amper rustig blijven dobberen. Dan maar onze favoriete glijbaan in: de family raft, waarin je met maximum 4 personen in een grote band naar beneden glijdt. Super! Deze lag heel mooi ingewerkt in het bos, waardoor je door de bomen naar beneden gleed.

Ondertussen waren er grote, donkere wolken op komst en werd er al omgeroepen dat er een onweer naderde. Nog geen half uur later was het zover: alles dicht en iedereen uit het water. Een beetje vroeger dan verwacht gingen wij ons dan ook maar omkleden. En toen barstte er een wolkbreuk los boven Soak City. Als het hier regent, regent het goed! Een klein half uurtje later konden we uit het waterpark vertrekken richting parkuitgang. We hebben hier wel onze beweging. De voorbije 7 dagen hebben we telkens meer dan 10.000 stappen per dag gezet, het aanbevolen gemiddelde. Gisteren zaten we zelfs aan 22.000! Dat komt overeen met 16,1km wandelen! Zo hebben we deze week al 89km gewandeld!

We hebben er net ook onze eerste lange rit opzitten: langs Cincinnati naar de volgende staat, Kentucky! Meteen zijn we ook de volgende tijdzone ingegaan. We zitten nu op Central Time, 7u verschil met het thuisfront. Wat we al elk jaar deden, is een lijst bijhouden van de liedjes die op de radio worden gespeeld. Thuis kunnen we dan een playlist samenstellen met die liedjes en nostalgisch terugdenken aan deze reis. De eerste liedjes die we al 10 keer gehoord hebben hier zijn: ‘Shut up and dance’ van Walk The Moon en ‘Uma Thurman’ van Fall Out Boy. Die twee liedjes zijn goed op weg om de hits van deze reis te worden!

Morgen naar Mammoth Cave voor 2 wandelingen door de grotten met rangers: hoera!