Na onze reis van vorige zomer was het niet helemaal zeker of we dit jaar nog zo’n waanzinnig project zouden uitwerken en ondernemen. We hadden immers snel na onze thuiskomst beslist om een huis te kopen en financieel gezien is het nogal logisch dat we dan wat zouden uitkijken. Maar natuurlijk was onze drang om toch naar Amerika te gaan wel heel hard aanwezig. We werden verliefd op een klein huisje dat ook het onze werd en zo zetten we ons niet helemaal financieel krap, waardoor het volgende reisplan uitgewerkt kon worden!

Plan 1 was om naar New England te gaan: een mooi compromis tussen de prachtige ruwe kusten met vuurtorens en witte houten huizen die ik zo heerlijk vind en een hele resem aan pretparken die daar volop mekaar de loef proberen af te steken met de ene interessante achtbaan tegen de andere. En als we daar dan toch bezig waren, konden we eigenlijk evengoed Canada binnen rijden om daar nog wat steden en pretparken aan te doen. Maar zo’n reis vereist erg veel planning (aan de reis van vorig jaar waren we in september al redelijk intensief beginnen plannen) en het was nu al dik november.

Op een zondagochtend eind november ontstond het idee om dan nu te kiezen voor een reis naar Amerika die minder planning vraagt en daar is Orlando erg geschikt voor. Robin is daar 5 jaar geleden al wel eens geweest, maar teruggaan naar Orlando is voor hem niet echt een opoffering te noemen :-) We konden het niet laten om er toch een kort roadtripje aan vast te breien en zo ontstond een route Atlanta – Orlando. Langs 2 nationale parken: Great Smokey Mountains NP (het meest bezochte NP in Amerika vol leuke wandelpaden) en Congaree NP (een moeras waarvan we denken dat we er na 2 uur weer gaan wegvluchten van de muggen en de vochtigheid). Langs de typisch zuiderse steden Savannah en Charleston. Ook langs het legendarisch Dollywood, een pretpark ter ere aan Dolly Parton (willen we het weten?). En langs een paar vergeten plekken aan de kust, zoals Cumberland Island, ons aangeraden door Kaat, die jaren in die streek gewoond heeft. Perfect!

Uiteindelijk werd die route nog licht gewijzigd door van onze aankomst- en vertrekplaats allebei Orlando te maken. Dat zou het vliegticket misschien nog wat goedkoper krijgen. Ja, vliegtickets. Het werd januari en daar begon die hele miserie weer. Elk uur van de dag websites en prijzen checken… en dan plots vaststellen dat er een vlucht was met US Airways voor 850 euro. Niet echt spotgoedkoop, maar toch… Op zich een goede prijs, dus we wilden wel boeken, maar ik twijfelde wat aan US Airways. En dan denk je: jaja, we hebben nog tijd. Tot diezelfde vlucht op een paar dagen tijd zo’n 200 euro duurder wordt. Zo gebaald dat we hebben!

Vorig weekend zijn we dan maar rechtstreeks naar Connections gegaan en zij hadden een vlucht van 890 euro. ‘Boeken die handel!’ zei Robin meteen! Tot de vriendelijke vrouw achter de balie zei: ‘Ah ja, maar…’ Als er op dat moment een ‘maar’ komt, weet je dat je niet achter je computer maar bij een reisbureau zelf zit. Die vlucht was alleen maar te boeken met auto of 4 nachten verblijf erbij. Na wat wikken, wegen en tellen beslisten we dat toch maar te doen. Deze vluchturen waren goed, we vlogen met Delta (dezelfde vlucht naar Atlanta als vorig jaar trouwens :-)) en uiteindelijk was het prijsverschil met onze kostenraming niet overdreven veel. Tja, dat komt ervan als je te lang blijft twijfelen bij een goede internetdeal. Lesje geleerd. Volgende keer boeken we direct!

Maar conclusie van dit verhaal: op 8 juli 2014 vliegen we weer naar the United States of America, om 2 weken rond te rijden door Georgia, Tennessee, North Carolina, South Carolina en Florida, om dan nog 2 weken te vertoeven in en rond Orlando en daar het Mekka van de pret- en waterparken te bezoeken en op 10 augustus weer naar België te vliegen. En daar worden wij alweer heel gelukkig van. We kunnen ons beginnen amuseren met het boeken van hotels, het perfectioneren van de reisroute en het maken van de paarse reismap! Want, USA, we komen er weer aan!