En toen crashte de laptop van Robin. De blog van gisteren was nét geüpload en poef… gedaan ermee. Robin kreeg hem met een of ander systeemherstel terug aan de praat, maar alles was weg. Gelukkig is hij de koning der back-ups en stonden zo goed als alle foto’s al op een tweede harde schijf. Alleen die van gisteren zijn we kwijt, op de paar blogfoto’s na dan. Och, er zijn ergere dingen, maar hopelijk lukt het ons toch nog om wat foto’s bij deze berichtjes te krijgen (als er hieronder foto’s staan, mag u even applaudisseren, dan is het ons gelukt de nodige programma’s opnieuw te installeren en aan de praat te krijgen!)

Vandaag stond er een zotte dag op het programma met maar liefst drie bezienswaardigheden in vier verschillende staten, waarbij we intussen de Navajo-indianen flink gesponsord hebben. De eerste stop was bij het Four Corners monument. Hier grenzen de vier staten Arizona, Colorado, New Mexico en Utah aan elkaar en vormen ze een mooi vierstatenpunt. De indianen zagen natuurlijk mooi hun kans om hier een winstgevend handeltje op te zetten, dus moet je 3 dollar inkom betalen om toegang te krijgen tot het monument (‘3 dollar voor 4 staten, je krijgt er dus één gratis’, was een gevatte tip op Foursquare). Het monument is mooi uitgewerkt, met hoger gelegen viewpoints in élke staat om perfecte foto’s te kunnen maken, én talrijke bankjes rondom de cirkel in het midden. En natuurlijk niet te vergeten: de tientallen winkeltjes met souvenirs, T-shirts, magneten en frisdrank, bemand door Navajo’s. Uiteraard is het hilarisch om van de ene staat in de andere te huppelen, en de talrijke toeristen te bekijken die een voor een op Twisterwijze proberen in de vier staten tegelijk te staan! Wij deden vrolijk mee natuurlijk!

Daarna reden we door het prachtige Utah naar Monument Valley, met dé bekende rotsformaties die mede door de filmindustrie hét symbool zijn geworden van het Westen van Amerika. Omdat ook deze stenen in Navajo-gebied liggen, vragen de indianen 5 dollar inkom per persoon. Cash only. Onze laatste dollars hadden we vanmorgen allemaal bij het Four Corners Monument afgegeven, dus moesten we eerst 5 mijl terug naar de dichtstbijzijnde bankautomaat. Met zicht op de speciale ‘buttes’ aten we ons slaatje op en maakten we een paar foto’s. Je kunt ook nog door de vallei rijden, maar enkel op een hobbelige zandweg. Ook al weten we dat den Dodge het aankan, we gingen het risico niet nemen en we wilden graag nog naar Natural Bridges National Monument.

Dat is een gebied rond een canyon, waar zich drie natuurlijke bruggen gevormd hebben door watererosie. Je kan de bruggen bezichtigen van op een 9 mijl lange lus die door het gebied rijdt, maar je kan ook naar de bodem van de canyon afdalen (via trappen, ladders en trails) en zo de bruggen bekijken. Een behoorlijk zware wandeling, want je daalt zo’n 150 meter naar beneden, en die moet je natuurlijk terug naar boven klimmen. Toch hadden we spijt dat we hier geen tijd meer voor hadden, want het zag er leuke daguitstap uit. Tja, dan ben je 6 weken op reis en kom je nog tijd tekort. Typisch.

Daarna ging het over scenic byway 95 door Utah en het Glen Canyon Recreation Area. Dat komen wij in België toch niet snel tegen: je draait een weg op en dan geeft de gps aan: binnen 92 mijl ligt op deze weg het hotel. Onderweg rijd je door prachtige landschappen, over de Colorado, langs canyons en bizarre rotsformaties. Fantastisch is het om door Utah te rijden.