Vandaag een iets korter bericht, want we hebben het grootste stuk van de dag gereden, van Teton Village tot Salt Lake City om precies te zijn. Maar vanmorgen reden we eerst nog even terug Grand Teton National Park in. In vergelijking met Yellowstone is dit park veel kleiner, en je kan er een goed maar oppervlakkig beeld van krijgen als je de ongeveer 70 km lange lus door het park volgt.

Onze eerste stop was – uiteraard – bij het Craig Thomas Visitor Center (en niet het Daniel Craig center, zoals ik verkeerd zei), voor de verplichte stempel. Dit visitor en education center was een van de mooiste die we al gezien hebben: een architecturaal knap gebouw, met grote ramen die een prachtig zicht boden op de Tetons, en een leuk educatief deel met info (en vachten) van alle dieren in het park. We denken nu trouwens dat we gisteren geen zwarte beer zagen, maar een grizzly! Aan de volgende ranger die we zien, moeten we toch de foto eens tonen om meer zekerheid te krijgen. We weten nu ook eindelijk dat er in Amerika geen buffels leven, maar bizons. Vroegere verkenners van het land zagen deze grote koe-achtige dieren, vonden dat ze wel leken op de buffels die zij kenden en noemden ze dan ook maar zo. Met alle historische misvattingen tot gevolg. Zo was er dus eigenlijk geen Buffalo Bill, en ook Buffalo Wings zijn niet helemaal correct… Leuk toch, zo’n visitor center, en wat houden we van die heerlijke rangers en hun leerrijke verhalen. De National Park Service kan er toch wat van hier hoor…

Grand Teton wordt volgens die NPS ‘het park met de Matterhorns’ genoemd. Meervoud dus. Het is dan ook een prachtig berglandschap waar je door rijdt, met felblauwe gletsjermeren en spectaculaire bergtoppen. Je kan met de boat shuttle over een van de mooiste meren, Jenny Lake, naar Inspiration Point, een uitzichtpunt over het park, maar daar hadden we jammer genoeg geen tijd voor. Ook is dit duidelijk een park voor de sportievelingen: overal zijn fietspaden (!!) aangelegd, je kan kano’s huren, klimlessen volgen en lange tochten door de bergen maken. Ook kamperen in het park is erg populair, maar dat is misschien voor een volgende keer. Een nadeel van het park is wel dat het er nog net iets duurder is dan in andere parken en in de Jackson Lake Lodge, waar we vanmiddag iets aten, voelden we ons in onze shortjes en stapschoenen toch niet helemaal thuis tussen het iets chiquere volk.

Intussen zijn we in de zesde staat van onze reis, The Beehive State, oftewel Utah. We logeren bij Chad, onze gastheer in Salt Lake City, bij wie we via Airbnb een kamer hebben gehuurd. Het is hier super rustig, we zijn goed op tijd klaar met de dagelijkse routine van blog en foto’s, dus zo meteen kruipen we in bed met een boek en nog wat afleveringen van Breaking Bad! Heerlijk!