We stonden vanmorgen bij het krieken van de dag (om 8u) al aan het visitor center om te kijken naar de tijdstippen waarop de meest voorspelbare geisers zouden uitbarsten: Old Faithful om 8.24u, Great Fountain om 8u, Riverside om 10.45u, Daisy om 11.15u en Grand om 15.30, met natuurlijk hier en daar wat mogelijke speling van 10 minuten tot een paar uur.

We bleven nog even kijken naar onze Ouwe Betrouwbare en maakten dan een lange wandeling door het Upper Geyser Basin. Tegen kwart na 10 zaten we netjes klaar bij Riverside en hij was mooi op tijd! Weer een hele andere uitbarsting dan alle andere geisers die we al gezien hebben. Net op tijd waren we bij Daisy om ook haar te zien uitbarsten. We voelden ons als de echte geyser-gazers die hier de hele dag zoveel mogelijk geisers proberen te zien. Nu hadden wij ook, op Grand na, alle grote voorspelbare geisers zien ‘afgaan’, zoals ze dat hier zeggen in het Engels. En we blijven erbij, dat we Old Faithful toch wat overroepen vinden, maar ja, de betrouwbaarheid ervan is voor Yellowstone natuurlijk de perfecte toeristenlokker.

Ook speciaal op de wandeling was Anemone Geyser, die een cyclus van 7-10 minuutjes heeft en in die cyclus zichzelf eerst vol laat lopen met water, dan kort explodeert en zichzelf leegzuigt aan het einde, om dat dan eindeloos te herhalen. Superfascinerend om daar even naar te blijven kijken!

Misschien even onze geiser-ranking: op één staat de spectaculaire Great Fountain, de tweede plaats is voor de mooie maar agressieve Riverside, op drie de heftige Daisy, op vier Old Faithful die toch ook wel echt de moeite is, de vijfde plaats is voor de fascinerende Anemone, op zes de schattige Jewel en op zeven Grotto, waarvan we de staart van de uitbarsting nog konden meepikken.

Na de middag zijn we toch nog even naar Yellowstone Lake gereden en de Mud Vulcano. De naam zegt het zelf: een grote poel modder die ooit explodeerde (maar nu gelukkig slaapt), met de stinkende Dragon’s Mouth ernaast. Ik heb daar denk ik nog niets over gezegd, maar de geuren die de warme dampen van de hot springs met zich meebrengen, gaan van rotte eieren tot zwavel en zijn vaak verschrikkelijk vies. Maar het hoort erbij en maakt de Yellowstone-ervaring alleen nog maar indrukwekkender. Onze 4 dagen in dit grote en gevarieerde park zijn voorbij gevlogen. Het blijft een geschift geologisch gebied, waar we erg van onder de indruk waren en zeker ooit nog eens naartoe willen. Maar dan voor twee weken of zo. :-)

En toen was het alweer tijd voor het volgende park: Grand Teton, dat je meteen inrijdt als je de zuidelijke uitgang van Yellowstone neemt. Vandaag zijn we er snel doorgereden (toch ook onze eerste stempel al gaan halen) en morgen gaan we nog even terug om het wat beter te verkennen. Op het eerste zicht zag het er al behoorlijk prachtig uit! We zitten hier in een bergdorpje, dat in de winter verandert in een mondain ski-oord, maar de sfeer is er nog steeds! Heerlijk.

Misschien was het hoogtepunt van de dag wel het moment waarop we bijna Teton Village binnenreden, langs een smal bosweggetje en ineens een aantal auto’s stil zagen staan. Dat gebeurt hier voortdurend, minstens een paar keer per dag en meestal stoppen de mensen voor een hert, een bizon of een eland. Wij draaien dan eens met onze ogen: pff, is het dat maar… Maar toen we hier uit ons raampje vroegen waarvoor iedereen stopte, was het antwoord: it’s a black bear! NEN BEER! En wat verder zagen we hem door het bos slenteren, niet eens zo ver van de weg, zo’n 15-20 meter (veel te dichtbij eigenlijk, hier wordt overal gezegd dat je 100 yards moet wegblijven, zo’n 93 meter dus), maar hij bleef gelukkig in het bos en had niet de minste interesse voor ons. Maar wel bangelijk om een beer te zien passeren in het wild! Eindelijk hebben we er dan toch eentje gezien. We kunnen weer blij en tevree gaan slapen.

Morgen staat ons alweer een andere setting te wachten als we doorrijden naar het mormoonse Salt Lake City! Tot gauw!