“De dag die je wist dat zou komen, is eindelijk hier!” Sinds gisterenavond speelt dit prachtige zinnetje uit het Nederlandse koningslied door onze hoofden. Al twee dagen lopen we verschrikkelijk zenuwachtig rond en proberen we onze koffers te pakken zonder iets te vergeten, want inpakken voor zes weken is toch best spannend. Maar we sussen onszelf door te bedenken dat als we toch iets zouden vergeten zijn, we het vast kunnen kopen in het Walmart SuperCenter vlakbij ons hotel! Als je weet dat een gewone Walmart al makkelijk even groot is als een paar Makro’s bij elkaar, wat voor gigasupermarkt moet zo’n SuperCenter dan niet zijn? Stiekem kunnen we niet wachten om vol verbazing te gaan smullen van die Amerikaanse grootheidswaanzin.

Maar goed, vanmorgen waren we al vroeg uit de veren om goed op tijd in de luchthaven te zijn. Het was er opmerkelijk rustig, waardoor we op ongeveer een uur (!) tijd alle controles, screenings, vragenlijsten en check-ins doorlopen hadden en al aan onze gate zaten te wachten om aan boord te kunnen gaan van het vliegtuig (zo’n twee uur te vroeg dus). Bijna kregen we nog een upgrade naar business class, want onze eerste vlucht was blijkbaar overboekt en ze zochten mensen die naar New York wilden vliegen om van daaruit verder te gaan naar hun eindbestemming. We hoorden het in de wachtrij al wat gonzen… Upgrade… Business class… Geen vertraging… Zelfde einduur…. Dus wij stonden al helemaal klaar om onze beste ‘hmm, even denken, oké dan, wij zullen ons wel opofferen om onze reisroute aan te passen en 9 uur in business seats te zitten met extra beenruimte en drank à volonté, als jullie dat dan echt willen’-blik boven te halen, maar helaas pindakaas, de vlucht van New York naar Dallas, onze eindbestemming, was geschrapt, dus een tussenstop in New York was voor ons geen optie. Dan maar in economy tussen de gewone mensen. :-)

Na 9 uur vliegen, films en series bekijken (op de geweldige touchscreens!), landden we een half uur te vroeg in de grote maar ietwat verouderde luchthaven van Atlanta. Ook daar ging alles ontzettend vlot en werden we in no-time het land binnengelaten na een leuke babbel met de joviale ‘immigration officer’ (want als je over Gatekeeper in Cedar Point begint, heb je uiteraard al een streep voor :-)). Het kon niet zo vlot blijven gaan… Net voor we zouden opstijgen richting Dallas, kregen we de boodschap: “Ladies and gentlemen, we have soms bad news.” Door “severe weather” was er een groundstop in Dallas, waardoor we een uur moesten wachten op de tarmac. Met een beetje vertraging arriveerden we dus op onze eindbestemming Dallas.

Dan ging het nog richting National, waar onze huurauto, een gigantische Dodge al mooi voor ons stond te blinken. Het grappige is dat hij hier tussen die Texaanse gevaartes de kleinste van de parking is. Morgen staat het eerste pretpark op het programma Six Flags over Texas, dat we vanuit ons hotelraam zien liggen! ‘A room with a view’ heet dat dan :-) Slaapwel iedereen!