Hehe, wat een verademing was deze dag na gisteren. We stonden vanmorgen om 10 uur aan de ingang en mochten iets later al binnen omdat Robin een Gold Pass heeft. Ik heb ‘maar’ een gewone Season Pass (omdat we er maar één nodig hebben met parking bij in), dus ik mocht eigenlijk nog niet binnen, maar omdat we onze abonnementen in St. Louis hebben gekocht, konden ze dat niet zien. Wij dus allebei voor opening het park in!

We stormden meteen naar Full Throttle, een nieuwe achtbaan, waar niet zoveel aan is, maar er staat altijd een superlange wachtrij omdat het een capaciteitsdrama is. We waren in ieder geval blij dat we er niet voor moesten wachten, wat een kort en saai ding was dat!

Toen stormden we verder naar Tatsu, een flying coaster van B&M, waarbij je onder de baan ‘hangt’, met je buik en gezicht naar beneden en je hoofd naar voor. Zo lijk je te vliegen… Op zich heel leuk maar meestal zijn het niet meteen m’n meest favoriete achtbanen omdat ik het niet zo comfortabel vind en een looping geeft zoveel druk op je lichaam dat ik het de grens van het aangename wat vind overschrijden. Dat had deze looping ook weer, maar hoe leuk was de rest van de baan! Absoluut de beste flying die ik al gedaan heb. En het beste van al: de baan ging net open toen we eraan kwamen, er stond nog geen rij, dus we konden meteen nog een keer!

En zo hadden we alle achtbanen waar meestal superlange rijen voor staan om half 12 al gedaan. Hoera! Rust voor de rest van de dag!

Nu ja, de houten achtbaan, Apocalypse: The Ride, ook weer van GCI, reed maar met één trein, dus dat ging NIET vooruit. De andere trein was zogezegd weg voor onderhoud, wat qua klantenservice natuurlijk niet het beste plan is, in augustus… Een uur wachten hiervoor hadden we niet echt ingecalculeerd. Gelukkig zijn er dan spelletjes op onze gsm’s om de tijd te doden. Misschien zijn er mensen die niet akkoord zullen gaan met wat ik nu ga zeggen, maar ik vond het een van de mindere GCI’s die ik al gedaan heb. Gerammel en pijnlijk geschud hoort voor mij niet bij een GCI, die kunnen veel betere dingen bouwen!

Ook zeker nog het vermelden waard, was de rit in Revolution. Een iconische achtbaan is dat, want het was de eerste met een echte rechtopstaande looping. In 1976 gebouwd en wereldnieuws toen. Pure cult dus! Ook heel schattig om te zien hoe klein de looping was en hoe lang en niet steil het aanloopstuk ernaartoe. Echt maf hoe die rollercoasterwereld geëvolueerd is de afgelopen 40 jaar. Je vraagt je soms af wat ze binnen 40 jaar nog allemaal bedacht gaan hebben, want veel hoger of langer of grelligste kan het vaak toch niet meer hoor…

Over hoog gesproken, Superman: Escape from Krypton stond niet per sé op mijn to-do lijst want die ‘achtbaan’ is 100 meter hoog. Voor zo’n hoogte doe ik nog in m’n broek. Merk op dat ik hierboven achtbaan tussen aanhalingstekens heb gezet, want het enige wat er gebeurt is dat je snel achteruit wordt gelanceerd, je gaat een stuk recht achteruit, dan ga je 100 meter recht omhoog en je valt weer naar beneden op net hetzelfde stuk. Bezwaarlijk een achtbaan te noemen vind ik, maar de zwaartekracht doet z’n werk en dan krijgt het die naam toch. Robin heeft me over de streep moeten trekken (het argument: ‘je hebt X2 gedaan, nu kan je alles aan’ werkt wel) en inderdaad: 100 keer minder eng, je voelt amper iets van die hoogte en het was nog leuk ook! We zijn meteen nog eens geweest want ook hier stond geen rij. Het was vandaag echt opmerkelijk rustiger in het park dan gisteren. Gelukkig.

Zelfs bij X2 stond geen rij! We konden onze ogen niet geloven dus gingen nog eens aanschuiven. Het blijft een geschifte maar daardoor ook zo’n superleuke achtbaan. We mochten lege plaatsen in de trein opvullen, dus gingen we er nog twee keer in! Ik vind de buitenkant enger en ruwer dan de binnenkant en Robin vindt wat gerammel best leuk, dus ging hij altijd aan de buitenkant zitten. De derde keer hadden zijn hoofd en nek toch net iets teveel schokken gekregen, en moest zelfs hij even bekomen. Dat heb ik nog niet veel meegemaakt dat hij er even genoeg van had. Het is ook echt een zot ding, ik snap niet dat zoiets überhaupt door keuringen geraakt. Maar wel heel leuk. Zeker ook door de muziek die tijdens de rit wordt gespeeld en die zeker bijdraagt tot de adrenalinerush!

We sloten de dag af met een rit in Twisted Colossus. Blijkbaar hebben ze veel problemen om de twee treinen simultaan te laten rijden. Het instappen duurt te lang waardoor de timing van de treinen verkeerd zit. Het probleem is dat dat net de gimmick is van de baan, het is een grote meerwaarde en de interactie met de andere trein is net een groot deel van de fun. Bij onze rit lukte het wel en het high-five moment waarbij je zo schuin gaat hangen dat de toppen van je vingers bijna de toppen van de vingers van de mensen van de andere trein kunnen raken, zijn gewoon fantastisch. Zeker als je een heel stuk ondersteboven rechtdoor sjeest, met de andere trein onder jou. Echt subliem. Jammer genoeg hadden we nog maar tijd voor een ritje, want daarin hadden we nog gerust en paar uur kunnen blijven zitten…

Maar ja, om 18u00 ging het park alweer dicht. Het goede is wel dat dit heel goedkope dagen zijn geworden. We hebben een abonnement, de parking zit erin, we hebben onze beker en een photopass voor alle foto’s in de achtbanen. Het enige wat we nu dus nog moeten uitgeven, is ons eten. Door zoveel dagen Six Flags te doen, is het abonnement er al lang uit aan parking alleen (kost hier 20 dollar per auto!).

Ik durf al niet meer schrijven waar we zijn gestopt om te eten vanavond, maar het was onze laatste kans. Nog een keer noedels met orange chicken en cream cheese rangoons. Hmmm, dat gaan we toch echt missen. Robin heeft als project voor deze winter om deze maaltijd zo goed mogelijk te proberen na te maken. De orange sauce hebben we al gekocht, dus dat zal al lukken :-)

Intussen zitten we in ons laatste hotel, in Anaheim, vlakbij Disneyland. We hebben net nog een stukje vuurwerk kunnen meepikken vanop het dakterras en morgen kunnen we zelfs te voet naar het park. Na Orlando liggen de verwachtingen hoog… Laat maar komen, ik ben benieuwd.

Het park is trouwens elke dag open van 8u00 tot middernacht (zo kan het dus ook), dus ik heb geen idee hoe laat we in ons hotel gaan zijn en of we nog gaan kunnen bloggen. In ieder geval publiceren we nog een berichtje van elke dag, misschien alleen met wat vertraging. Tot snel!