Die parken van Six Flags zijn niet meteen ons ding. De aandachtige lezer weet dat er op deze blog wel eens een kritische noot te lezen valt over deze pretparkgroep en vandaag zal dat vrees ik niet anders zijn.

Het begint met de openingsuren van Six Flags Magic Mountain op deze 17e augustus. Van 10u30 tot 18u00. Dat zijn de winteropeningstijden van de Efteling. En dit is Amerika, LA, vol toeristen, in de zomer. Nu ja, sommige scholen zijn hier al wel terug begonnen, dus het échte hoogseizoen is voorbij en dan maakt het voor het park natuurlijk wel uit als je je personeel 4 uur minder moet betalen. De mensen komen toch nog naar je park. En dat deden ze inderdaad massaal vandaag. Het was superdruk! En als je dan effectief maar een paar uur hebt voor 20 achtbanen, met wachtrijen van 30 minuten tot een dik uur, weet je dat het een frustrerende dag wordt. Pretparken doen op deze manier is eigenlijk gewoon niet leuk. Gelukkig viel het gezelschap nog steeds mee :-) en zijn de achtbanen die hier staan wel echt leuk!

Het probleem was ook dat we vanmorgen met wat vertraging aan de dag begonnen. Het wordt toch steeds moeilijker om vroeg op te staan, want we zijn echt wel moe (maar vrolijk!), dus we waren pas tegen half 9 op de baan. We moesten nog 2,5 uur rijden en door een verkeersongeluk en allerhande omleidingen waren we pas om 12 uur in het park. Dan blijven er natuurlijk nog maar 6 uur over.

We begonnen in het kindergebied en deden daar snel de drie kinderachtbaantjes, puur voor de teller uiteraard. Daarna gingen we naar Goliath, een achtbaan van 78 meter hoog, best heel hoog dus, maar net dezelfde hadden we twee jaar geleden al gedaan in een ander park. Best oké zijn die banen, maar wild worden we er niet van.

De volgende daarentegen was wel een topper: de gloednieuwe Twisted Colossus. Colossus was een legendarische houten achtbaan die door RMC werd omgevormd tot een hybride baan: nog steeds een houten constructie maar met een stalen spoor. RMC maakt supergoede achtbanen, dus de verwachtingen waren hoog. Er zitten inderdaad veel spectaculaire en leuke elementen in de baan: een race-element waarbij je overkop gaat en boven de andere trein komt te hangen, een steile drop, en een tweede lift. Vroeger was het een baan met twee sporen, daarvan hebben ze nu één lang spoor gemaakt, waarbij je dus twee keer den lift opgaat. Daardoor is het de langste hybride ter wereld en ben je er 4 minuten zoet mee! Morgen kunnen we hem hopelijk nog eens doen, als we niet telkens drie kwartier moeten wachten natuurlijk.

Green Lantern was de volgende die we tegenkwamen. Dit is een 4th dimension coaster waarbij de karretjes op een heel speciale manier naar beneden rollen. Vooral pijnlijk en niet zo leuk. We zaten net vastgegespt klaar om te vertrekken toen we in de kar die terugkwam iemand zagen overgeven. Hij reed het station binnen en hopla…. Alles hing vol: de vloer, zijn broek, zijn stoel, zijn beugel, gesp, alles. Bah. De hele opkuisprocedure kon gestart worden… Echt waar, het heeft meer dan een half ur geduurd om dat op te kuisen. Dat tempo… We konden er niet naar blijven kijken. We hebben dat nog al zien gebeuren, maar dan wordt de tuinslang boven gehaald, alles wordt afgespoten en die trein wordt een paar keer zonder mensen de baan op gestuurd om te drogen en het water eraf te laten vliegen. Hier hadden ze geen tuinslang, maar kwam de Kevin eerst met een bekertje water (!), dan met het zakje zagemeel, dan met een keukenrolletje met een spray kuisvloeistof, dan weer wat keukenrol, dan kwam er iemand helpen, weer wat keukenrol, even hun eigen zweet afkuisen want wat was dit hard werken. Enfin, veeeeeeel later konden ze eindelijk het karretje eens leeg de baan op sturen. Oh nee, ze waren de keukenrol vergeten, die stond nog op het perron, terug poortjes open, alles checken en nog eens 5 minuten later konden wij instappen. Amai amai, dat hebben we toch al anders opgelost zien worden.

Riddler’s Revenge was een hele leuke stand-up coaster, een achtbaan waarin je dus recht staat. Meestal zijn die nogal oncomfortabel, maar deze was echt tof!

Een Batman kennen we intussen al. Zowat elk Six Flags park in Amerika heeft er een staan en die zijn altijd super. Maar ook daar belachelijk traag werkend personeel… Ik ging trouwens net zitten en Robin was nog even de rugzak aan de kant gaan zetten toen de medewerkster kwam zeggen dat er mensen waren met een FastPass die voor mochten. Euhh… Meestal zeggen ze dat voor je instapt en je spullen al aan de kant liggen, dus wij protesteerden wat, en ze zag toch ook in dat het een beetje raar was om ons terug in de rij te zetten. Enfin, van die dingen… Allemaal niet zo erg, maar als je al in veel pretparken geweest bent, zie je toch goed de verschillen.

En toen was het dus al 17u30. We wilden graag X2 nog doen, de meest spectaculaire achtbaan van het park en makkelijk de meest geschifte achtbaan ter wereld. Het is altijd lang aanschuiven dus tegen 17u45 stonden we in de rij. Dat is dan weer wel goed, dat je zelfs een minuut voor sluitingstijd nog mag beginnen aanschuiven (hopelijk leest de Efteling dit ook). X2 is een achtbaan waar de karretjes aan de zijkant van het spoor hangen en ook rond hun as kunnen rollen. Dit gebeurt voorgeprogrammeerd – via een extra spoor – zodat je altijd dezelfde beweging maakt op een bepaald stuk van de baan. Maar dat gedraai werkt zo desoriënterend dat je geen idee meer hebt van waar je bent. Ik dacht niet dat het kon, maar voor deze baan had zelfs Robin schrik toen hij erin stapte. Zelfs Robin! En hij had die al eens gedaan! Zegt hij ook doodleuk tegen mij als we al helemaal vastzitten, 10 seconden voor we vertrekken: goed dat je deze meedoet, dan heb je meteen de grelligste achtbaan ter wereld gedaan….

Wat. Was. Dat. Compleet geschift ding. Zoek eens een filmpje op YouTube, dat gaat misschien meer zeggen, maar dit was inderdaad de zotste achtbaan die ik ooit gedaan heb. Leuk, dat wel, maar snel, doodeng, heftig en dus enorm desoriënterend. Cool is ook dat er muziek wordt gespeeld op de lift en er zit zelfs een special effect met vuur in de baan. Maf!

Toen we eruit kwamen, zijn we een beetje stout geweest. Je moest verplicht je tassen in een locker steken en daar een dollar voor betalen. Dat veroorzaakte wat gemopper en vooral veel drukte aan de locker. Maar doordat ze maar met twee treinen reden i.p.v. drie, moest je op hetzelfde stuk perron afstappen dan de volgende moesten opstappen. Dat in combinatie met de lockerdrukte veroorzaakte wat chaos, waarin wij ongemerkt gewoon terug bij een poortje konden gaan staan om een tweede keer in dat ding te stappen. Deze keer helemaal vooraan! Stout, we weten het, maar foert. Six Flags profiteert al genoeg van ons! Deze keer zat ik aan de buitenkant en dat vond ik duizend keer enger dan aan de binnenkant zitten.

Morgen hebben we nog een dagje Magic Mountain gepland. Hopelijk is het iets minder druk en kunnen we netjes de andere achtbanen doen. Hopelijk ook tegen een iets rustiger tempo dan vandaag…