Een stevig onweer, bedoel ik dan. Het was al 5 dagen te mooi en te rustig weer geweest. Deze avond kregen we al het opgespaarde onweer tegelijkertijd en het bleef 2 uur lang boven SeaWorld kletteren.

Net op het moment dat Tilikum zou opkomen in One Ocean. Het zal het universum wel geweest zijn dat besliste voor ons dat we hem niet te zien zou krijgen. Ik leg even uit waarom.

Tilikum is een beruchte en beroemde orka en de grootste orka in gevangenschap. Hij zou een ietwat agressief of gefrustreerd kantje hebben, want hij heeft in zijn hele gevangen leven al drie mensen gedood. De laatste was zijn SeaWorld trainster, in 2010. Sindsdien is er heel wat controverse rond SeaWorld en orka’s in gevangenschap en mogen er in Amerika geen trainers meer in het water met de orka’s. Die beslissing is SeaWorld nu aan het aanvechten, dus de rechtzaken lopen nog steeds. Dit jaar werd er nog wat olie op het vuur gegooid door de super interessante documentaire Blackfish, die gaat over het leven van Tilikum, de dodelijke ongelukken en hoe SeaWorld daarop reageert en alles verbloemt.

Wij hebben de documentaire aandachtig bekeken, maar waren vandaag toch zo hypocriet om naar SeaWorld te gaan. Met heel gemengde gevoelens over de orka’s dan wel. Het moet ook gezegd dat ze fantastische aquaria hebben voor andere dieren, en bijvoorbeeld heel veel zeeschildpadden redden enz. Maar ik wilde toch vooral graag met eigen ogen die gigantisch grote orka zien waar zoveel rond te doen is. Bovendien gebruikt SeaWorld hem in een kweekprogramma, en is hij de vader van alle jongen die geboren worden in veel SeaWorld parken. Die inteelt en dat agressieve kantje dat zo wordt doorgegeven, is eigenlijk compleet ethisch onverantwoord, maar daar pakt SeaWorld net mee uit (met hun succesvolle kweekprogramma uiteraard, niet met dat onverantwoorde). Wij zijn natuurlijk hypocriet dat we naar SeaWorld gaan en hen daardoor sponsoren, ook wel gefascineerd door die grote dieren, maar tegelijkertijd vinden we het onverantwoord om zo’n dieren in gevangenschap te houden en kunstjes te laten doen. In ieder geval hebben de weergoden erover beslist dat ik Tilikum dan toch niet te zien kreeg.

Maar het park heeft ook drie leuke achtbanen en vooral voor Manta (de flying B&M in de vorm van een rog) vertrokken we vanmorgen goed op tijd uit het hotel, om te lange wachttijden te vermijden. Dat bleek vanmorgen inderdaad goed mee te vallen en zo schoten we goed op. Een van die banen was een watercoaster, Journey to Atlantis, waarin je flink nat kon worden, maar zelfs om 10u vanmorgen vonden we dat allesbehalve erg, want het was weer verschrikkelijk warm vandaag. Puffen en zweten!

Blijkbaar bleef de wachtrij voor Manta de hele dag kalm, want ze ging niet boven het half uur! Iedereen zit in de nieuwe attractie bij de pinguïns, waar de wachtrij dan weer oploopt tot meer dan een uur. We gingen toch maar mee in de rij staan. Een uur later zaten we in de nieuwe karretjes die geprogrammeerd door een paar ruimtes rijden en draaien en 2 minuten later bij het pinguinverblijf uitkomen. Het is vooral jammer dat ze met zo’n knap ritsysteem zo weinig doen in deze attractie. Je kan ook kiezen uit een milde rit en een wilde rit, maar zelfs die wilde rit stelde echt niks voor. Maar wat wel leuk was, was dat we zo meteen in het mooie en grote pinguïnverblijf waren, waar echt superveel pinguïns zitten. Bovendien was het er ijskoud, zo’n 6 graden en eigenlijk het best goed om daar even in te blijven staan, in onze short en t-shirt. Voor heel efkes dan toch :-)

Om 21u was het weer wat opgeklaard en konden we toch nog de avondshow meepikken, ook weer met de orka’s. Bizar hoe ver die show van hun natuur staat door de luide muziek, het lichtspektakel, het vuurwerk, de luide gillende Amerikanen. Ook weer dat hele dubbele gevoel. Ik ben toch benieuwd wat de toekomst zal brengen voor die grote dieren in die kleine bassins…

We zijn eigenlijk rond nu in Orlando. We hebben alle parken bezocht die we wilden bezoeken! Nu hebben we nog 5 dagen over en gaan we op het gemak nog terug naar de leukste parken om de attracties te doen die we nog niet hebben gedaan, om de leukste opnieuw te doen, rustig lekker te gaan eten en te genieten van de laatste vijf dagen van de vakantie. Waarschijnlijk gaan we niet meer elke avond een blog schrijven met foto’s, want we zouden vooral in herhaling vallen. Maar misschien heb ik af en toe wel tijd in een wachtrij of tijdens een onweer om toch nog even een kort berichtje te typen. In ieder geval tot gauw! Ofwel online, ofwel terug in België!