Gisteren gingen we dus naar Busch Gardens in Tampa, een uur en een kwartiertje rijden van Orlando.

Het was even wennen om niet meer alle fotografen aan te spreken voor een foto, want dit is geen Disneypark en onze Memory Maker geldt hier dus niet. Het viel meteen ook op dat de werknemers hier niet die overdreven vriendelijke Disney-aanspreekbaarheid hebben. Weer zure gezichten en korte antwoorden. Soms is het misschien wat overdreven he, in Disney, die gespeelde vrolijkheid en dat overdreven enthousiasme, maar toch mis je het als je mensen ziet zonder werkvreugde in die parken.

Ik heb echt zelden nog stress voor een achtbaan, maar voor Sheikra zat ik toch met de poepers. Op zich is er weinig aan, ik heb al veel hogere achtbanen gedaan, maar die eerste B&M dive coaster (je duikt 61 meter recht naar beneden), vond ik toch spannend. Uiteindelijk bleek de drop toch een beetje eng, maar de rest van de baan was redelijk kort en saai. (Weetje: de Efteling gaat ook dit type achtbaan bouwen tegen 2015, maar dan half zo hoog. Ik hoop dat die dan niet helemaal kort en saai wordt…)

De nieuwe achtbaan, Cheetah Run, was vooral mooi ingewerkt in het landschap, maar zag er spectaculairder uit dan dat ze was.

Busch Gardens is weer zo’n park dat achtbanen en dieren combineert. Dit park heeft een groot gorillaverblijf (machtig, die mannetjes met hun zilveren ruggen), een viertal Indische olifanten (waarvan er een net op megacoole wijze een kokosnoot aan het kraken en eten was) en er zitten ook jachtluipaarden en tijgers. Het jammere aan die laatste is dat ze veel te dicht bij de mensen kunnen komen, met enkel een raam ertussen, waardoor die dieren super gestresseerd hun domein komen afbakenen tegen de ramen. Het wordt helemaal ergerlijk als een aantal onopgevoede mensen nog tegen dat raam gaan bonken of foto’s gaan nemen met flits vlakbij die arme dieren.

Kumba en Montu zijn allebei ook heel goeie achtbanen en klassiekers in het genre! De laatste achtbaan van de dag was Gwazi, een houten achtbaan van GCI, een van hun eerste constructies, en dat voel je wel aan het extreme gerammel. Vroeger waren het twee achtbanen die naast elkaar reden, maar er is er nog maar één open. De andere is permanent dicht. Ze hebben nog wel geïnvesteerd in nieuwe treinen voor de ene baan 2 jaar geleden, maar de mensen kloegen te hard dat hun nek en rug pijn deed na een ritje en dus wordt alles afgebroken voor een nieuwe en grote spectaculaire stalen achtbaan. Jammer!

Tegen 20u gingen we door en wilden we Panda Express gaan eten (the real Chinese gourmet cuisine), heerlijke noedels met Orange Chicken waar wij grote fan van zijn, maar kan je nu geloven darde dichtstbijzijnde Panda Express op 25 mijl rijden lag! In Amerika!! Nog straffer was dat hij dicht was toen we daar aankwamen! Gelukkig was er aan de overkant van de straat een Chili’s en dat kenden we nog niet. Overheerlijk was het eten daar! Helemaal cool was dat je met een computertje aan je tafel dingen kon bijbestellen én zo ook zelf met je credit card kon betalen! We hebben er dus een nieuwe favoriete keten bij!