We hebben een fout gemaakt tijdens het plannen van deze reis. We hebben niet ingecalculeerd dat je hier drie uur per dag reservetijd moet rekenen voor de babbels met iedereen die je tegenkomt. Wij moeten er wel erg aanspreekbaar uitzien, want echt iedereen begint tegen ons te praten. Super, dat wel, het zal een deel zijn van die Zuiderse cultuur, of zoals ze hier zeggen: it’s a Southern thing.

Vanmorgen was er het koppel uit Californië, die we ontmoetten tijdens onze gegidste wandeling door de Middleton plantation. Hun dochter was nadat ze afgestudeerd was drie weken door Europa getrokken en ze had enthousiast verteld over België. De ‘Beyond the fields’ tour die we gingen doen was een aanrader van de vrouw aan de receptie en werd gegidst door Dave, een gepensioneerde vrijwilliger die, zoals alleen grootvaders dat kunnen, uren over de geschiedenis van hun land kunnen vertellen. De tour duurde 50 minuten, maar we hadden de hele dag naar Dave kunnen luisteren. Het was een terechte aanrader, want in deze plantage is de geschiedenis nog tastbaar: de slaven die hier woonden en werkten, hun huisjes, de rijstvelden, de rivier waarlangs boten de rijst verscheepten, de kapel waar ze gingen bidden, het huis waarin de rijke familie woonde, je voelt hier het echte Zuiden. Dit is dan ook een erg interessante regio, want vanaf Fort Sumter in Charleston werd het eerste schot afgevuurd waardoor de Civil War begon. Bovendien was één van de bewoners van de Middleton plantation, Arthur Middleton, de 2e generatie Middletons die hier woonde, een van de mensen die mee de Declaration of Independence ondertekende. Smullen dus voor geschiedenisliefhebbers. Zeker op de manier waarop Dave alles vertelde.

Toen we na de wandeling terugliepen, hoorden we mensen zeggen dat er een alligator langs de oever lag. We dachten dat het een grap was, maar nee, daar lag hij: onze eerste alligator van de reis! Gelukkig was het een kleintje dat rustig lag te zonnen en konden we redelijk dichtbij komen. Zalig. Wij hebben gewoon een alligator gezien! In het wild!

Daarna kregen we ook nog een rondleiding in het huis waar de Middletons gewoond hebben, tenminste het gerestaureerde huis, want op het einde van de Burgeroorlog had de Union hier alle plantages compleet platgebrand (behalve de plantage die als beste verdediging een bordje opgehangen had met ‘smallpox hospital’). Onze gids daar, Janice, leidde ons rond door de kamers van het huis, langs schilderijen van de familie, langs wat oud servies en andere memorabilia, terwijl ze haar vanbuiten geleerd tekstje aframmelde en op een half uur waren we rond. Dat was toch minder indrukwekkend. Het is natuurlijk een feit dat hier iets uit de 18e eeuw tot de oudste geschiedenis van het land behoort, terwijl dat in Europa toch anders ligt.

We wilden net beginnen aan onze wandeling door de geometrisch aangelegde tuinen (waar meer dan 100 slaven zo’n 10 jaar voor nodig hadden gehad om ze aan te leggen), toen het plots begon te stortregenen. Het was de hele ochtend al ontzettend plakkerig, warm en vochtig en na de tour van 50 minuten waren we allebei nat van het zweet. Daarna een half uur in een overdreven ‘geairconditiond’ huis afkoelen en opdrogen om daarna weer zeiknat te worden van de regen (het leek echt alsof we met onze kleren gedoucht hadden), gezond is het niet echt voor de vallingskes.

We zijn dan maar doorgereden naar Hunting Island State Park. Onderweg stopten we even bij een Hardee’s, een fastfoodketen die we nog niet hadden geprobeerd, en daar werden we aangesproken door een 81-jarige man en zijn vrouw, die onze Kia zo geweldig vonden. Het was volgens ons gewoon een ijsbreker om met ons te kunnen babbelen, maar wat een heerlijk koppel was het! Ze reisden al 22 jaar met een mega-mobilhome door Amerika en Canada, ze hadden alle Nationale Parken bezocht, ze waren door Alaska gereden, door Canada, door Mexico. Uiteraard waren ze verbaasd dat wij ook al zoveel gezien hebben hier in Amerika, maar ze vonden het ook geweldig en dan ben je al snel aan elkaar aan het vertellen wat er allemaal zo geweldig was en wat we zeker nog willen doen. Zalige mensen, hij had ook zijn hele leven lesgeven aan gehandicapten, dus dat maakte hem nog geweldiger. Ondertussen was er een kip ontsnapt uit de laadbak van iemand zijn auto, op de parking van het restaurant, dus hilariteit alom en alle werknemers op de parking om te kijken naar het schouwspel van de man die zijn kip terug probeerde te vangen. Je houdt het niet voor mogelijk welke taferelen je hier tegenkomt.

(Terwijl ik dit schrijf, is Robin aan het tanken en hij werd net door de kassierster ‘honey’ genoemd. Vanmiddag zeiden ze ook al ‘sweetie’ tegen hem, dus het is een echte topdag! :-))

Ik mag ook zeker niet vergeten te vertellen hoe mooi het hier is! We rijden door moerassen, grasland dat er groen uitziet, maar waar je plots heel der waterplassen en rivieren inziet. Soms liggen er zelfs schepen in! Groen, drassig, vochtig, overal palmbomen (we zijn dan ook in The Palmetto State), heel speciaal is het landschap hier. Speciaal in de goede zin van het woord dan. :-)

Enfin, om half 5 kwamen we aan bij Hunting Island State Park, een strand dat uitgeroepen is tot State Park en vooral bekend staat om zijn vuurtoren. Die kon je beklimmen tot kwart voor 5. Volgens de vrouw van het visitor center waren we te laat, maar we repten ons toch nog naar de vuurtoren en kwamen er stipt om kwart voor 5 aan. We glimlachten eens lief en we mochten nog net naar binnen.

Boven op de vuurtoren kwamen we Dave en Paul tegen, twee vrienden uit Florida en Alabama die hier ook op vakantie waren. Paul was grote fan van vuurtorens en hij had Dave overtuigd om een dagje naar Hunting Island te komen. We geraakten aan de praat en al gauw was het 18u. Ondertussen waren we al van de toren moeten komen want die was nu echt gesloten, maar op het strand bleven we verder kletsen, naast de dramatische palmbomen en een onweer dat dichterbij kwam.

Ondertussen zijn we aangekomen in Savannah, ingecheckt in onze geweldige kamer, in het centrum van de stad, en is het hoog tijd om iets te gaan eten en een avondwandeling langs River Street te maken. Gezelligheid!