We geraakten maar niet weg uit Gatlinburg. Het was alsof de stad ons met haar magneet naar zich toe bleef trekken. Vanmorgen gingen we na het uitchecken nog even winkelen bij Paula Deen, de plaatselijke Martha Stewart, die met haar kookboeken en -accessoires het Zuiden lijkt te veroveren. Haar hele lijn is ook geweldig! Jammer genoeg verschepen ze niet naar België, en moet alles mee terug thuis geraken met het vliegtuig, dus moesten we ons serieus inhouden anders hadden we de winkel leeg gekocht…

Daarna ging het richting Great Smoky Mountains NP. We startten met de Roaring Fork Motor Nature Trail, een 7 mijl lange weg, in een loop’ke, waar ook de Grotto Falls Trail begint. En daar gingen we naartoe. Dachten we. Want we zaten op onze kaart toch niet helemaal waar we dachten te zitten, dus waren we plots al bij het visitor center, wat verder in het park. Oké, ook goed, dan maar eerst stempelen. In het Sugerlands Visitor Center kregen we zelfs een heel speciale stempel. Toen de ranger ons enthousiast hoorde vertellen over Dollywood, zei ze dat er tot voor kort een NPS-stempel was van Dollywood, omdat in dat park een winkel was van de Smokies. Nu was de winkel weg, en de stempel werd niet meer gebruikt. “Maar wacht,” zei ze, “ik ga hem wel even halen voor jullie, en dat doe ik niet voor iedereen hoor!” En zo hebben wij nu een Great Smoky Mountain stempel, mét ook Dollywood daarop vermeld! Hoera!

Bleek dat we helemaal terug moesten naar Gatlinburg, want de weg begon daar in het centrum, echt waar, in de straat die naast ons hotel lag. Dus terug de waanzin van Gatlinburg in. Met behulp van de geweldig kaartenapp ‘Maps with me’ vonden we toch die Roaring Fork Trail. De wandeling naar de Grotto waterval was mooi, door alweer een fris groen bos, langs een riviertje en licht klimmend… Het was wel aangenamer wandelen, want het was wat regenachtig vandaag en een pak koeler dan de voorbije dagen. Eigenlijk perfect wandelweer. De waterval was best de moeite en leverde een leuke fotosessie op omdat je er vlak achter kon gaan staan!

Toen we dan met de auto de hele weg hadden afgelegd, waren we alweer, jawel, in Gatlinburg! Op zich kwam dat goed uit, want het was al half 3 en we hadden nog niet gegeten. ‘Five guys’ was een hamburgerketen die we nog niet geprobeerd hadden, dus gingen we daar snel iets eten. Man man, wat hebben we gesmuld. Je mag je hamburger daar helemaal zelf samenstellen, alle toppings zijn gratis en je mag er zoveel kiezen als je wil: sla, tomaat, augurken, pepertjes, sauzen, ajuintjes, champignons, alles kan! Daarbij krijg je een gigaberg frieten en wij kozen natuurlijk die met cajun-kruiden. Heerlijk! Compleet onverantwoord, maar zo lekker! Ik had al een paar dagen geprobeerd wat ‘gezonder’ te eten door bv. een spaghetti & meatballs te bestellen, of een slaatje met spinazie en aardbeien, maar dat is dan meestal niet te eten, of veel te weinig. Dus heb ik maar besloten te eten waar de Amerikanen goed in zijn, en dat is me/ons vanmiddag uitstekend bevallen!

Daarna was het zo’n half 4 en moesten we dus nog altijd die Smokies in! Enfin, Gatlinburg heeft ons uiteindelijk toch laten gaan en wij op weg naar Cherokee, langs de Clingmans Dome, het hoogste punt van het park en van Tennessee. Er gaat een korte wandeling van een halve mijl naar de top van de berg, waar je met een uitkijktoren een prachtig zicht kunt hebben op de omgeving. Met de nadruk op ‘kunt’ hebben, want wij zagen mist. Langs alle kanten hetzelfde uitzicht: mist. Het was best grappig hoe iedereen daarboven cynisch grapjes maakte over hoe geweldig het zicht wel was en dat het toch de klim waard was. Maar eigenlijk was het toch een cool zicht zo.

We zagen op de weg naar het zuiden, de Newfound Gap Road, wel meer waarom het park de moeite is om te bezoeken. Weidse vergezichten, met bergen in de wolken en de mist (het zijn natuurlijk niet voor niets the Smokies), en felgroene landschappen. Blijkbaar staan hier ook 5 verschillende boomtypes vlak bij elkaar. Daar kennen wij absoluut niks van, maar we begrijpen wel dat die park voor biologen daarom wel een enorm interessant ecosysteem is. Het is ook geen wonder dat de NPS daarom de fauna en flora wil beschermen en er een Nationaal Park van maakt. Het is geen Yellowstone of geen Bryce Canyon, oké, maar het is daarom geen minder waardevol gebied.

Morgen veranderen we onze planning een beetje in die zin dat we Tallulah Gorge State Park overslaan en al naar Carowinds gaan. Op die manier kunnen we op 2 dagen doen wat we normaal in 1 dag zouden proppen en wordt alles wat rustiger. Als we nog tijd over hebben, kunnen we zelfs het waterpark van Carowinds nog doen, of een boekje lezen in de zon.