Hier zijn we dan weer, allebei voor de tweede keer in Zion National Park, maar de hikes zijn nieuw voor mij. Ik was eigenlijk wat vergeten hoe mooi Zion is, de bergen, de rivier, de kleuren… Zelfs de weg die door het park loopt is bruinrood, omdat dat mooier ‘matcht’ met de omgeving. Ja, we zitten hier weer goed.

We voelen wel dat we dieper het woestijngebied intrekken, het is hier nu half 10 ’s avonds en buiten is het nog 38 graden. Dat maakt het op het middaguur in de zon natuurlijk bloedheet. Gelukkig is het hier ook kurkdroog, dus valt het nog wel redelijk mee. En we hebben een zwembad bij ons hotel, waar we daarstraks ook heerlijk in hebben liggen afkoelen.

We waren vanmorgen al voor de middag in het park, waardoor we nog Canyon Overlook Trail konden doen en de trails naar al de Emerald Pools. Die laatste waren grotendeels in de schaduw, met hier en daar een miniwaterval of poeltje dat wat verfrissing kon bieden. We deden het echt rustig aan en genoten vooral van de natuur rondom ons voor we binnenkort weer in de stedelijke drukte terecht komen.

Het shuttlesysteem dat alle auto’s uit het park weert en iedereen verplicht de shuttlebus te nemen, is ook helemaal geweldig. Je stapt op en af waar je wil, zonder zelf te moeten rijden, en ondertussen krijg je informatie over het park door de luidsprekers. Zelfs in Springdale, het dorpje vlak buiten het park waar ons hotel ligt, bracht de bus ons vanavond naar het restaurant en terug. Zo gemakkelijk!

Morgen staat de wekker extra vroeg, om bij het krieken van de dag te gaan ontbijten en om dan voor alle drukte en vooral voor de grote hitte de beruchte Angels Landing Trail te doen, waar echt iedereen hier over spreekt. Voor Robin bekend terrein, want hij bereikte de top al eens, maar ik vind de steile klim en smalle richels toch best spannend. We zullen maar vroeg gaan slapen zo meteen om fris en monter op pad te kunnen morgen!