Vandaag zijn we één jaar getrouwd. Althans, dat maakten we de mensen van Bryce Canyon Inn wijs, om eens te kijken of we dan een extraatje zouden krijgen. Maar niks. Alleen een grappig gesprek met de man achter de balie die zei dat hij in december ook een jaar getrouwd zal zijn en ons vroeg wat ons geheim was. Gelukkig gingen we er helemaal mee in op en had de lieve man niets door.

We gingen vanmorgen, beladen met rugzak, stapschoenen, petje, zonnemelk en vooral liters water, het busje op naar Bryce Canyon. Heel makkelijk, want je parkeert je auto vlak voor het park, je toont de parkpas aan buschauffeur Dan (in ons geval) en je wordt gedropt aan een halte naar keuze. Ondertussen geraak je uiteraard aan de praat met iedereen op de bus, want zo gaat dat hier altijd. Zelfs buschauffeur Dan was erg geïnteresseerd in ons bier en onze chocolade. En een vrouw uit Massachusetts had in no time aan iedereen verteld dat ze helemaal van Boston naar Tucson, Arizona gereden waren, waar de dochter een nieuwe job begon. Gezellig, toch?

Wij gingen naar Sunrise Point, waar we nog snel een lunch en wat energierepen insloegen en dan hop, richting Queen’s Garden Trail. Dit is een populaire trail, dus het was al lekker druk. We kwamen onderweg een koppel tegen dat we gisteravond nog gefotografeerd hadden en over onze wandelplannen hadden verteld. Handig, want op de mooie plaatsen konden we opnieuw foto’s maken van elkaar.

Nadat we de rots hadden gezien die wat leek op Queen Elisabeth op haar troon, vervolgden we onze wandeling langs de Peekaboo Trail. Die naam is erg goed gekozen, want het is een best stevig wandelpad met behoorlijk wat hoogteverschil en slingerende bochten rond de hoodoos. Na elke klim of op elke hoek doemt er weer een geschift landschap op voor je. Kiekeboe! Deze trail is een echte aanrader! Je zit helemaal in het park, krijgt een nog beter zicht op alle rotsformaties en zo wordt Bryce Canyon van beneden uit nog mooier en indrukwekkender dan van boven.

9 km later hadden we de loop rondgemaakt en kwamen we terug op het punt waar de populaire trails lopen. Daar kwamen we toevallig tussen een grote familie terecht. De vinnige grootmoeder vond ons geweldig, een van de vaders vertelde dat hij een missionaris was (een Mormoonse?) en lang in Engeland had gewoond, dus hij hield wel van Europeanen (behalve van Fransen, zoals we al van veel Amerikanen hebben gehoord). Een van de dochters was jarig en wilde graag horen hoe Happy Birthday in het Nederlands klonk. Ze wonen in Salt Lake City en we moesten zeker langskomen als we daar nog passeerden. Maar toen we zeiden dat we daar al gepasseerd waren en dat we Lagoon bezocht hadden, waren de kinderen helemaal enthousiast. Zalig gezin. We hadden zo nog een paar dagen met hen willen optrekken. :-)

We namen de Navajo Trail naar boven, waar we via een hoop switchbacks terug bij Sunset Point geraakten. De cola en het ijsje smaakten na 12 km!

Omdat we goed op tijd terug waren in onze honeymoonsuite, konden we nog een wasje doen, voor we aan het dagelijkse avondritueel begonnen van foto’s bewerken, blog schrijven en Conan kijken. Morgen naar Zion, het laatste nationale park van de reis.