Het was nog twee uur rijden naar Badlands NP, dus stonden we vanmorgen op tijd op. Toen we buiten in het zonnetje zaten te ontbijten, kwam Ann (de vrouw van John, de uitbater, God Bless!) ons hartelijk begroeten. Supervriendelijk kwam ze een praatje maken over onze reis en onze plannen hier in Custer. Achterop haar auto hingen verschillende stickers tegen abortus, pro life, pro women en vooral: God Bless! We hadden op internet ook gevonden dat ze hevig had geprotesteerd tegen de komst van de ‘Naked Winery’ in het dorp, een wijnwinkel met speciale en licht erotische etiketten. Een echte Republikein dus, maar zolang ze gastvrij zijn, vinden we het best grappig allemaal.

De weg naar de Badlands liep eerst een stuk door het mooie Custer State Park. Het is hier echt prachtig en we hebben stiekem spijt dat we hier niet nog een paar nachten zijn om uitgebreid de bossen te kunnen verkennen. Vanaf we op de autosnelweg waren, stonden er tientallen borden over Wall Drug langs de kant van de weg. ‘Free Ice Water’, ‘Coffee 5 cent’, ‘New T-Rex!’, ‘6-ft rabbit!’, ‘Free waterpark’,… Tegen dat we er bijna waren, waren we zo benieuwd dat we absoluut wilde weten wat die Wall Drug precies was. Volgens de Michelingids was het een uit de hand gelopen ‘drug store’, met een dinosaurus die elke 12 minuten brulde. Behoorlijk foute boel, zo klonk het. Een echte ‘tourist trap’ die wij wel eens wilde gaan bekijken. Bovendien hadden we honger en dus konden we daar ineens iets eten.

Het is eigenlijk onmogelijk te beschrijven hoe fout alles daar was. Het was inderdaad een soort van winkelcentrum, in het dorpje Wall, waarvan de hele winkelstraat ingepalmd was door de sterk uitgebreide ‘Drug Store’, dit alles in een erg overdreven cowboy-Western thema. De geschiedenis van het pand was best schattig: in de jaren ’20 was hier een arm ondernemersgezin neergestreken in de hoop er een bloeiende winkel op te bouwen. De bouw van Mount Rushmore was bijna klaar en er werd verwacht dat de mensen massaal zouden toestromen. Toen dat niet meteen het geval was, kwam de vrouw op het lumineuze idee om borden langs de kant van de weg te plaatsen, waarop geadverteerd stond dat ze in hun winkel gratis ijswater aanboden aan de mensen die lang door de hete prairie hadden gereden. Dat werkte en sindsdien was er nooit nog een dag geweest zonder klanten.

De winkels zijn ondertussen aangepast aan de 20 000 mensen (!) die hier op een zonnige dag neerstrijken en ze bevatten vooral toeristische hebbedingen, cowboyhoeden, vloerkleedjes, schilderijen, enz. Op het binnenplein staat een minireplica van Mount Rushmore, een huifkar, klaar om bij te poseren, een groot konijn en nog allerlei foute en onbegrijpelijke objecten. De waterstraaltjes die uit de grond naar boven spuiten, vormen het gratis waterpark. Achter het binnenplein bevinden zich de deluxe toiletten (waarschijnlijk om iedereen echt helemaal door te winkel te laten passeren) en de kop van een T-rex hangt in de hoek omhoog. Elke 12 minuten beweegt het ding inderdaad en laat het een vervaarlijk gebrul horen. We snapten niets van het geheel, en besloten dat je, zelfs als je denkt dat je hier alles al gezien hebt, steeds toch opnieuw andere waanzinnige Amerikaanse verzinsels en creaties ontdekt.

De Badlands waren ook erg de moeite! Hun naam kregen ze omdat ze plots oprijzen in het prairielandschap en een grote muur van bergen en moeilijk te doorkruisen landschap vormen. Door erosie zijn hier ook weer mooi verschillende lagen in het gesteente te zien en met het zonlicht en de schaduwen leveren ze spectaculaire zichten op. Het meest indrukwekkende deel bevond zich volgens ons meer in het oosten van het nationale park. Daar stopten we om te gaan wandelen tussen de erg poreuze rotsen (het landschap verandert nog steeds heel hard). Vooral de Door Trail was heel leuk! De juiste weg stond aangegeven met 9 gele paaltjes die je moest zoeken en volgen, klimmend en klauterend over de rotsen. Aan het einde had je een prachtig zicht over de omgeving vanuit de Badlands zelf. We vinden het altijd helemaal geweldig als we ‘off the beaten path’ kunnen gaan en van in het landschap zelf kunnen ervaren hoe het daar is, i.p.v. vanop de viewpoints of van in de auto door het raampje zoals vele Amerikanen onze foto’s te trekken. Nu ja, op de rest van de scenic loop road zijn we ook gewoon gestopt op nog een paar mooie uitkijkpunten, want in dat deel waren geen wandelingen meer en fotografeerden we dus nog wat Badlands op The American Way.

Vanavond aten we hier in town, in het plaatselijke restaurant en het was weer veel te veel. Wel grappig was dat iedere tafel zijn eigen televisietoestel en afstandsbediening had. De Texas Rangers speelden tegen de LA Angels, en we hebben geprobeerd de regels van het baseball te achterhalen, maar we snappen er echt niks van.

Morgen staat er niet echt iets op het programma, buiten een musicalvoorstelling ’s avonds die hier wordt getoond in een theater midden in de bossen en waar we tickets voor geboekt hebben, maar er is hier nog zoveel te doen dat we nu even gaan bekijken hoe we onze dag alweer gaan vullen. Morgen horen jullie wat het geworden is!