De Yellowstonekenner weet misschien wel waarover het gaat…. Jawel! Ongelofelijk maar waar, 2 dagen geleden, op de avond voordat we hier aankwamen is Steamboat Geyser nog eens uitgebarsten! De vorige uitbarsting dateerde van 2005! Al de jaren nadien was er geen enkele activiteit te bespeuren, maar op 31/7 om half 8 ’s avonds spuwde de grootste geiser ter wereld 9 minuten lang heet water de lucht in, zo’n 120 meter hoog. Nu 2 dagen later komen er nog altijd grote dikke wolken stoom uit het gat, die van ver te zien zijn, als nasleep van de uitbarsting. Echt zot. Het is ook het nieuws van de week hier in Yellowstone en we voelen ons dan ook heel speciaal dat we dit allemaal kunnen meemaken. We baalden wel dat we de uitbarsting zelf net gemist hadden, maar blijkbaar was er bijna niemand meer in het park die het effectief heeft zien gebeuren (het was compleet onvoorspelbaar, er waren geen signalen dat hij zou uitbarsten). Er was nog één ranger in het gebied, die zich er snel heen heeft gehaast en de laatste minuten nog heeft kunnen meemaken.

Vanmorgen hoorden we het nieuws al van een verkoopster in de winkel aan Mammoth Hot Springs. Hun computersysteem was compleet out omdat de server of zoiets met plank en al naar beneden was gevallen, waarschijnlijk door een mini-aardbeving die er geweest was. En toen zei ze ook dat dat verband zou kunnen uitbarsten met een grote geiser die in Norris was uitgebarsten 2 dagen geleden. Er ging langzaam wel een belletje rinkelen, want ik herinnerde me nog wel iets van een zeldzame geiser, maar geloofde niet meteen dat dat hem zou zijn, maar toen we in Norris aankwamen, werd het gerucht meteen bevestigd.

We gingen vanmorgen eerst nog wel even langs de Upper Terraces van Mammoth Hot Springs, maar daar zagen we eigenlijk niet zoveel bronnen of activiteit meer, behalve bij Canary Springs. Toen we dan zuidelijk reden naar Norris Geyser Basin, zagen we de rook van Steamboat al boven de bomen uitkomen (maar wisten toen nog niet dat hij het was), links van de weg lag Roaring Mountain, een berg die ook langs alle kanten dampt en we voelden goed dat we in zeer actief geisergebied kwamen.

In Norris was het weer erg druk op de parking, maar we vonden toch een parkeerplaats en dan konden we door het geisergebied gaan wandelen. We beslisten om de twee routes te verkennen die door het gebied lopen: Back Basin en Porcelain Basin. We begonnen uiteraard met Back Basin, waar Steamboat Geyser mooi stond te stomen. Ze kunnen niet voorspellen hoe lang die fase nog blijft duren, de vorige keer was het 24u, maar dit was een grote uitbarsting, dus 2 dagen later pufte hij nog uit. Bijna nog opmerkelijker volgens de rangers was dat bij elke uitbarsting van Steamboat, een naburige hot spring Cystern Spring (die ondergronds verbonden is met de geiser) helemaal leeggezogen wordt. Echt verklaren waarom en hoe kunnen ze niet, maar de rangers gaan eerder daar een paar keer per dag met verbazing naar kijken dan naar de stoom. Wij weten natuurlijk niet hoe de poel er vorige week uitzag, maar inderdaad, nu is het een kurkdroog gat in de grond. Bizar. En dat woord dekt nog niet half de lading van het gevoel dat we hebben als we hier rondlopen. Overal in Norris kolkt, stoomt en borrelt de aarde en zijn er poelen in allerlei kleuren, waar hete damp uitkomt. Helemaal geschift. Als je hier rondloopt, heb je echt het gevoel dat het einde der tijden nabij is. Maar je wordt ook nederig, want wat je de aarde hier ziet doen, doet je toch ook denken over hoe fragiel alles wel niet is.

Na een dikke drie uur rondgewandeld te hebben in het zotte Norris Geyser Basin, reden we door naar Canyon Village. Daar aten we snel iets, en dan reden we naar de zuidkant van de Grand Canyon of the Yellowstone. Ja, naast geisers, valleien en hete bronnen heeft Yellowstone ook een canyon! Je hebt dan ook echt het idee dat Yellowstone eigenlijk 4 parken ineen zijn. Bij Artist Point heb je een prachtig zicht op de waterval, de Lower Falls, die door de canyon naar beneden valt. Dan wandelden we via Uncle Tom’s Trail (lees: 350 traptreden) naar de voet van de waterval. Mooi, maar terug naar boven geraken is verschrikkelijk. Puf puf piep. Daarna gingen we nog naar een uitkijkpunt dat van boven op de Upper Falls kijkt, een iets kleinere waterval die een bocht verder in de rivier neerstort. Iets verderop kan je helemaal naar beneden wandelen om een zicht te krijgen op de Lower Falls en hoe al dat water krachtig naar beneden stroomt. En dan weer klimmend, puffend en zwetend naar boven. Tot slot reden we naar de noordkant van de canyon om daar nog een paar mooie uitzichten te hebben op de canyon en zijn watervallen.

Tegen dan waren we al zo’n 10 uur door het park aan het hossen, dus waren we redelijk kapot. Vanavond slapen we hier in een cabin in Canyon Village en dat is natuurlijk zalig gemakkelijk, dat we alleen maar onze sleutel moesten gaan ophalen, snel een wrap eten in de cafetaria hiernaast, koffers uitpakken en crashen op de kamer. Morgen nog een dag hier in Yellowstone. Hoera! Want, oh, wat houden we van dit park!